ZESTRÓJ AKCENTOWY PRYMARNY

zestrajać ‘doprowadzić do zgodności, jednolitości’

Zestrój akcentowy składający się z jednego wyrazu ortotonicznego (np. filiżanka, dojechali), wyrazu ortotonicznego i proklityki (np. do szkoły, na urlop, nie zrobią) lub wyrazu ortotonicznego i enklityki (np. weź to, uśmiechnij się). Zestrój akcentowy prymarny jest elementarną strukturą akcentową w mowie. Miejsce akcentu głównego w takim zestroju pokrywa się z miejscem akcentu gramatycznego wyrazu ortotonicznego.

Zob. także: AKCENT GŁÓWNY, AKCENT GRAMATYCZNY, AKCENT POBOCZNY, AKCENT WYRAZOWY, ENKLITYKA, WYRAZY ATONICZNE, WYRAZY ORTOTONICZNE, PROKLITYKA, TAKT, ZESTRÓJ AKCENTOWY, ZESTRÓJ AKCENTOWY ŚCIĄGNIĘTY

Literatura:

M. Dłuska: Prozodia języka polskiego, Warszawa 1976.

B. Wierzchowska: Fonetyka i fonologia języka polskiego, Wrocław 1980.

M. Steffen-Batogowa: Struktura akcentowa języka polskiego, Warszawa–Poznań 2000.

B. Toczyska: Głośno i wyraźnie. 9 lekcji dobrego mówienia, Gdańsk 2007.