Terapia głosu – niezbędna przy większości chorób krtani lub przy zaburzeniach emisji głosu u osób zawodowo posługujących się głosem – jest prowadzona przez foniatrów lub terapeutów głosowych. Jej zakres oraz cele szczegółowe zależą od rodzaju i stopnia zaburzenia głosu. Najczęściej obejmuje następujące działy ćwiczeń:
-
ćwiczenia relaksacyjne (poprawne funkcjonowanie w sytuacji stresowej, różne techniki relaksacji, umiejętność napinania i rozluźniania określonych grup mięśni, kontrolowanie oddechu),
-
ćwiczenia słuchowe (uwrażliwienie na słyszenie określonych parametrów głosu: barwy, wysokości, donośności),
-
ćwiczenia oddechowe (wypracowanie prawidłowego wdechu przy oddechu dynamicznym, wypracowanie wdechu torem przeponowym, wykorzystywanie podparcia przeponowego, wydłużenie fazy wydechowej i umiejętności panowania nad siłą wydechu),
-
ćwiczenia fonacyjne (tworzenie głosu na tzw. miękkim ataku oraz użycie rezonatorów w trakcie emisji),
-
ćwiczenia artykulacyjne (usprawnienie i uwrażliwienie artykulatorów, uruchomienie żuchwy, warg, języka i podniebienia miękkiego w trakcie mówienia, praca na odpowiednio preparowanych fonetycznie tekstach).
Dobór poszczególnych ćwiczeń i ich kolejność zależą od rodzaju i stopnia zaburzenia.
Terapia głosu powinna przebiegać systematycznie, przez minimum kilka miesięcy, pod kontrolą specjalisty. Najczęściej zajęcia prowadzane są raz w tygodniu, a pacjent samodzielnie powtarza ćwiczenia, utrwalając zdobyte umiejętności.
Literatura:
A. Walencik-Topiłko: Głos jako narzędzie. Materiały do ćwiczeń emisji głosu dla osób pracujących głosem i nad głosem, Gdańsk 2009.
M. Rokitiańska, H. Laskowska: Zdrowy głos, Bydgoszcz 2003.
B. Tarasiewicz: Mówię i śpiewam świadomie. Podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2003.
