- Komlogo
- Raport o stanie kształcenia logopedów
wróć do zestawienia uczelni
Uniwersytet Gdański
studia licencjackie
placówka publiczna, woj. pomorskie
Wypełnionych ankiet: 19
- Jaki etap weryfikacyjny musiała Pani/musiał Pan przejść przed przyjęciem na studia logopedyczne?
19 GŁOSÓWrozmowa kwalifikacyjna0 GŁOSÓWprzedłożenie zaświadczenia lekarskiego od audiologa0 GŁOSÓWprzedłożenie zaświadczenia lekarskiego od ortodonty0 GŁOSÓWprzedłożenie zaświadczenia logopedycznego o braku wad wymowy0 GŁOSÓWnie było etapu weryfikacyjnego2 GŁOSYinne
- Jak ocenia Pani/Pan w skali 1 do 5 przygotowanie teoretyczne do zawodu logopedy podczas studiów (gdzie 1 oznacza, że studia nie przygotowały mnie do pracy, a 5 oznacza bardzo dobre przygotowanie do pracy w zawodzie)?
0 GŁOSÓW
(0%)11 GŁOS
(5%)22 GŁOSY
(11%)313 GŁOSÓW
(68%)43 GŁOSY
(16%)5 - Jak ocenia Pani/Pan w skali 1 do 5 przygotowanie praktyczne do zawodu logopedy podczas studiów (gdzie 1 oznacza, że studia nie przygotowały mnie do pracy, a 5 oznacza bardzo dobre przygotowanie do pracy w zawodzie)?
1 GŁOS
(5%)15 GŁOSÓW
(26%)29 GŁOSÓW
(47%)33 GŁOSY
(16%)41 GŁOS
(5%)5 - Do diagnozy i terapii jakiego rodzaju zaburzeń mowy studia przygotowały Panią/Pana najlepiej (w diagnozie i terapii których zaburzeń mowy czuje Pani/Pan najlepsze przygotowanie - można zaznaczyć kilka odpowiedzi)?
DIAGNOZA
18 GŁOSÓWdyslalia9 GŁOSÓWopóźniony rozwój mowy2 GŁOSYafazja5 GŁOSÓWjąkanie/niepłynność mówienia3 GŁOSYniedosłuch0 GŁOSÓWzaburzenia neurologiczne dzieci0 GŁOSÓWzaburzenia neurologiczne dorosłych0 GŁOSÓWinneTERAPIA
18 GŁOSÓWdyslalia10 GŁOSÓWopóźniony rozwój mowy3 GŁOSYafazja3 GŁOSYjąkanie/niepłynność mówienia1 GŁOSniedosłuch1 GŁOSzaburzenia neurologiczne dzieci0 GŁOSÓWzaburzenia neurologiczne dorosłych0 GŁOSÓWinne - Do diagnozy i terapii jakiego rodzaju zaburzeń mowy studia przygotowały Panią/Pana najsłabiej (w diagnozie i terapii których zaburzeń mowy czuje Pani/Pan najsłabsze przygotowanie - można zaznaczyć kilka odpowiedzi)?
DIAGNOZA
0 GŁOSÓWdyslalia3 GŁOSYopóźniony rozwój mowy8 GŁOSÓWafazja7 GŁOSÓWjąkanie/niepłynność mówienia9 GŁOSÓWniedosłuch12 GŁOSÓWzaburzenia neurologiczne dzieci13 GŁOSÓWzaburzenia neurologiczne dorosłych0 GŁOSÓWinneTERAPIA
0 GŁOSÓWdyslalia5 GŁOSÓWopóźniony rozwój mowy7 GŁOSÓWafazja8 GŁOSÓWjąkanie/niepłynność mówienia13 GŁOSÓWniedosłuch13 GŁOSÓWzaburzenia neurologiczne dzieci13 GŁOSÓWzaburzenia neurologiczne dorosłych0 GŁOSÓWinne - Jakich zagadnień brakowało Pani/Panu na studiach? (zachowano oryginalną pisownię)
Neurologicznych
Na studiach brakowało mi praktycznej, rzeczywistej wiedzy w podejściu do diagnozy, a zwłaszcza do terapii pacjenta. Niby wykładowcami byli praktycy, niestety ich podejście i wiedza, którą mogę zweryfikować pracując w zawodzie nie zawsze była zgoda z tym, co na co dzień wykorzystywane jest do pracy z pacjentem.
Związanych z dysleksją i ryzykiem dysleksji u dzieci szkolnych, za mało godzin anatomii
AAC, terapia logopedyczna u osób z niepełnosprawnościami
Pozycja spoczynkowa języka, wędzidełko podjęzykowe - uczelnia miała przestarzałe już wtedy podejście, które później uzupełniłam poprzez kursy i szkolenia
Z powodu iż nie byłam na ogólnym kierunku logopedycznym, materiał był dość okrojony, nie miałam żadnych zajęć z anatomii ani transkrypcji fonetycznej. Te braki musiałam nadrobić sama.
Komunikacja alternatywna
Diagnozy innych zaburzeń niż dyslalia, w jaki sposób tworzyć dokumentacje logopedyczna dziecka, Mówienia o realiach dotyczących pracy w różnych placówkach, praktycznego zastosowania zajęć logorytmiki w terapii - Były piosenki i granie na dzwonkach, czasami prowadząca dawała przykład gdzie to można zastosować.
Dysfagia, pozycja spoczynkowa języka
Przede wszystkim praktyki. Tej było jak na lekarstwo. Jeśli nie samodzielne wolontariaty w różnych placówkach, to nie wiedziałabym zbyt wiele. Jedynie dyslalia miała dość duży blok teoretyczno-ćwiczeniowy wraz z oglądaniem zajęć oraz koniecznością przeprowadzania zajęć na "żywym" pacjencie w gabinecie. Pozostałe zaburzenia bardzo słabiutko. Czasem zdarzyło się, że ktoś pokazał jakiś krótki film z logopedii artystycznej, czy terapii afazji. Moim zdaniem też słabo była poprowadzona psychologia rozwojowa. Baza wiedzy z tego zakresu jest bardzo potrzebna w ogólnorozwojowym spojrzeniu na dziecko (bo dziecko to całokształt, nie tylko mowa), a wiedzę z tej dziedziny też musiałam niejedokrotnie doszukać samodzielnie.
Brakowało mi przede wszystkim zagadnień na temat pracy z dziećmi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, oraz zagadnień dotyczących pracy z osobami z afazją. Brak zagadnień na temat masaży czy komunikacji alternatywnej. Brak wskazań jak rozmawiać z rodzicami dzieci prowadzonych w terapii czy diagnozowanych.
Zagadnień czysto praktycznych, na przykład forma diagnozy lub jak czytać orzeczenia. Przydałoby się więcej zajęć z zakresu medycyny. Dodatkowo praca z dziećmi ze spektrum.
Przede wszystkim zajęć praktycznych, kontaktu z pacjentami. Nawet jeśli były takowe wpisane w plan (np. zajęcia na oddziale pediatrycznym) to pracownicy pokazywali nam jak wizualnie wygląda odział, nie przekazując żadnych praktycznych umiejętności. Treść wykładów, czasem nawet ćwiczeń była często podawana zbyt sucho na zasadzie: wykładowca czyta prezentacje bez większego komentarza od siebie, studenci przepisują i na tym opierały się zajęcia z danych przedmiotów.
Zagadnień dotyczących opóźnionego rozwoju mowy oraz Praktycznych zajęć i wskazówek dla osób początkujących, potrzebnych do prowadzenia diagnozy i terapii (z naciskiem na osoby dorosłe)
Więcej praktyki, studiów przypadku
Zagadnień dotyczących niedosłuchu
audiologia, zaburzenia neurologiczne, ORM, SLI, odruchy
Wszystkich omawianych praktycznie, A nie wyłącznie z perspektywy teoretycznej. Nie wszyscy byli chętni dzielić się swoją wiedzą. Zajęcia w 80% to były tylko i wyłącznie czytane prezentacje co do słowa.
karmienie terapeutyczne; dysfagia - Jakich zagadnień według Pani/Pana było na studiach za dużo? (zachowano oryginalną pisownię)
Przedmiotów polonistycznych
Niczego nie było za dużo
Teoretycznych i książkowych, pewne kwestie poruszane nie były odzwierciedlone w praktyce, a tego mi brakowało, skoro miałam się uczyć teorii to jak użyć ją w praktyce
Nie było za dużo, uważam że brakowało może z 3 przedmiotów, które uzupełniły by braki umiejętności wystarczająco.
Przedmiotów niezwiązanych z logopedią
Literatura staropolska - według mnie zbędna, zagadnień polonistycznych
Dyslalia
Tzw. "zapchajdziur", czyli przedmiotów polonistycznych, związanych z metodyką nauczania języka polskiego w szkole, przedmiotów "do wyboru", które zwykle były prowadzone przez doktorantów i różny był poziom prowadzenia tych zajęć.
Ogólnie za dużo powtarzającej się teorii dotyczących języka polskiego oraz dyslalii
Językoznawstwa
zagadnień polonistycznych tj. historia języka polskiego, historia Polski (takie zajęcia były przez 1,5 roku studiów, połowę czasu poświęcaliśmy na język polski, nie na logopedię)
medycznych - przedstawiających wiedzę wychodzącą ponad poziom podstawowy
Dyslalia
Proseminarium
suchej teorii bez zastosowania informacji w praktyce oraz przedmiotów związanych z językiem polskim (głównie literatury)
Dyslali
psychologia - Czym kończyły się studia?
3 GŁOSYegzaminem18 GŁOSÓWobroną pracy dyplomowej3 GŁOSYpracą pisemną teoretyczną0 GŁOSÓWopisem przypadku0 GŁOSÓWinne
- Co chciałaby Pani/chciałby Pan dodać od siebie na temat studiów i praktyk? (zachowano oryginalną pisownię)
Chciałabym, aby wykładowcy nabywali nowej wiedzy z zakresu logopedii, a także innych (bo w naszym zawodzie to nie tylko jedno zagadnienie). Żeby weszło nowe spojrzenie, żeby przestali bazować na literaturze sprzed 50lat, a zaczęli mówić o nowych badaniach i teoriach. Nie wszyscy oczywiście cytują starą literaturę, ale mogłoby być lepiej.
Za mało ćwiczeń praktycznych
Praktyk było zdecydowanie za mało.
Praktyka załatwiona samodzielne pozwoliła mi na naukę a także zauważenie błędów jakie logopedzi popełniają mając częściowo nieaktualną wiedzę, ale również uświadomiła mi jak bardzo chce wykonywać ten zawód w sposób kreatywny i z indywidualnym podejściem. Studia wymagały oddania i poświęcenia czasu, abym dobrze przygotowała się do zawodu, jednak uznałam, że trzy lata to za mało i kontynuowałam zdobywanie wiedzy na studiach magisterskich. Ceniłam zajęcia praktyczne tzw. w terenie, np. w prosektorium, przedszkolu lub w szkole
Wykłady były bardzo dobrze i rzetelnie przygotowane, wiedzy teoretycznej i praktycznej bylo w sam raz. Mogłoby być więcej zajęć na tematy inne niz podstawowe zagadnienia dyslalii i jąkania. Brakowało specjalistycznych przedmiotów takich jak np. anatomia.
Za mało zajęć praktycznych na studiach (poza praktykami zawodowymi)
Uważam, ze te studia nie przygotowały mnie do pracy logopedy. Bardzo dużo teorii i przepisywania podręczników, mało praktyki, mało wyjść, zbyt mało ?żywych? przykładów zaburzeń, na studiach nie nauczyłam się również wypełniać karty diagnozy, nie ćwiczyliśmy diagnozowania, była tylko i wyłącznie terapia dyslalia. Nie było również mowy o Metodzie Krakowskiej, ani jej elementach. Tak naprawdę dopiero po studiach i w trakcie, biorąc udział w szkoleniach i konferencjach dowiedziałam się więcej niż na uczelni.
Praktyk jest przede wszystkim bardzo mało. Dodatkowo, jeśli ktoś nie załatwi sobie zajęć praktycznych w dobrym ośrodku, u kogoś doświadczonego, to zbyt wiele się nie nauczy. Na studiach w ramach konserwatorium lub w ramach ćwiczeń zajęć praktycznych z pacjentem nie ma prawie wcale. Konserwatoria polegają często na tworzeniu prezentacji PowerPoint w grupach. Większość osób podczas zajęć w ogóle tej prezentacji nie słucha i tak to się toczy w dziwnym trybie... Później pamięta się tylko ten temat, który się samemu opracowywało. Poza tym jest omawiane wiele metod pracy z dzieckiem, ale zwykle jest to teoria z ewentualną chwilką praktyki, która i tak zbyt wiele nie daje.
Praktyki zawodowe w żaden sposób nie były sprawdzane. O większości zagadnień było tylko coś napomknięte z zaznaczeniem że przecież z tych zagadnień są szkolenia.
Praktyk było zdecydowanie za mało. Zdobyta wiedźma niekoniecznie ma odzwierciedlenie w pracy zawodowej. Z drugiej strony studia dawały dużą możliwość studiowania literatury logopedycznej, co było bardzo pomocne w dalszej pracy.
Praktyki studenci musieli zorganizować sobie sami. Plusem był fakt, że miałyśmy dodatkowy wolny miesiąc, żeby móc wyrobić wiele godzin. Niestety nie zawsze każdy trafił na logopedę, który chętnie dzielił się swoją wiedzą i nie każdy skorzystał na praktykach tak, jak można byłoby zyskać, gdyby to uczelnia skierowała nas w grupach do danych placówek (wiem, że na niektórych uczelniach jest to tak organizowane i jest to skuteczny system).Na studiach można było spotkać wykładowców z prawdziwego powołania, którzy chcieli przekazać nam wiedzę, prowadzili ciekawe zajęcia (np. fonetyka i fonologia, logorytmika, komputer w terapii logopedycznej, surdologopedia). Na słowa uznania zasługują dr Barbara Kamińska, prof. Kaczorowska-Bray, dr Wierzba (GUM-ed), dr Maria Faściszewska, które potrafiły zaszczepić w nas swoją pasję do logopedii i stały się wzorem dobrego logopedy. Jednak można było spotkać się z wykładowcami, którzy nie dawali nic od siebie oprócz tekstu przepisanego z książek, a ich prowadzenie zajęć opierało się na czytaniu tychże notatek (np. afazja). Dr .... w wielu momentach wykazywała się brakiem profesjonalizmu, rozładowując swoje emocje rzucaniem torbami, wychodzeniem z sali, krzyczeniem na studentów (jest mi przykro to pisać lecz wiem, że nikt nie mówi tego głośno, a czasami powinien). Wykładowcy z GUM-edu przedstawiali prezentacje, jednak brakowało praktycznych ćwiczeń w tym zakresie (np. w poradni foniatrycznej).
Uważam, ze znalezienie miejsca praktyk dla studentów powinno należeć do obowiązków uczelni, ponieważ obecnie, kiedy to studenci sami wybierają miejsce odbywania praktyk zdobyte przez nich kompetencje są na bardzo zróżnicowanym poziomie.
Studia wymagające, ale ciekawe. Praktyki wspominam bardzo dobrze, pozwoliły one spojrzeć na zawód logopedy w nieco inny sposób.
Nie mam uwag
Jedynie praktyki przygotowały mnie do zawodu.
Wypełnionych ankiet: 10
- Jaki etap weryfikacyjny musiała Pani/musiał Pan przejść przed przyjęciem na studia logopedyczne?
10 GŁOSÓWrozmowa kwalifikacyjna0 GŁOSÓWprzedłożenie zaświadczenia lekarskiego od audiologa0 GŁOSÓWprzedłożenie zaświadczenia lekarskiego od ortodonty0 GŁOSÓWprzedłożenie zaświadczenia logopedycznego o braku wad wymowy0 GŁOSÓWnie było etapu weryfikacyjnego1 GŁOSinne
- Jak ocenia Pani/Pan w skali 1 do 5 przygotowanie teoretyczne do zawodu logopedy podczas studiów (gdzie 1 oznacza, że studia nie przygotowały mnie do pracy, a 5 oznacza bardzo dobre przygotowanie do pracy w zawodzie)?
0 GŁOSÓW
(0%)10 GŁOSÓW
(0%)20 GŁOSÓW
(0%)35 GŁOSÓW
(50%)45 GŁOSÓW
(50%)5 - Jak ocenia Pani/Pan w skali 1 do 5 przygotowanie praktyczne do zawodu logopedy podczas studiów (gdzie 1 oznacza, że studia nie przygotowały mnie do pracy, a 5 oznacza bardzo dobre przygotowanie do pracy w zawodzie)?
0 GŁOSÓW
(0%)12 GŁOSY
(20%)23 GŁOSY
(30%)31 GŁOS
(10%)44 GŁOSY
(40%)5 - Do diagnozy i terapii jakiego rodzaju zaburzeń mowy studia przygotowały Panią/Pana najlepiej (w diagnozie i terapii których zaburzeń mowy czuje Pani/Pan najlepsze przygotowanie - można zaznaczyć kilka odpowiedzi)?
DIAGNOZA
10 GŁOSÓWdyslalia6 GŁOSÓWopóźniony rozwój mowy4 GŁOSYafazja2 GŁOSYjąkanie/niepłynność mówienia1 GŁOSniedosłuch3 GŁOSYzaburzenia neurologiczne dzieci0 GŁOSÓWzaburzenia neurologiczne dorosłych1 GŁOSinneTERAPIA
10 GŁOSÓWdyslalia6 GŁOSÓWopóźniony rozwój mowy3 GŁOSYafazja1 GŁOSjąkanie/niepłynność mówienia2 GŁOSYniedosłuch1 GŁOSzaburzenia neurologiczne dzieci0 GŁOSÓWzaburzenia neurologiczne dorosłych1 GŁOSinne - Do diagnozy i terapii jakiego rodzaju zaburzeń mowy studia przygotowały Panią/Pana najsłabiej (w diagnozie i terapii których zaburzeń mowy czuje Pani/Pan najsłabsze przygotowanie - można zaznaczyć kilka odpowiedzi)?
DIAGNOZA
0 GŁOSÓWdyslalia0 GŁOSÓWopóźniony rozwój mowy3 GŁOSYafazja6 GŁOSÓWjąkanie/niepłynność mówienia6 GŁOSÓWniedosłuch3 GŁOSYzaburzenia neurologiczne dzieci3 GŁOSYzaburzenia neurologiczne dorosłych0 GŁOSÓWinneTERAPIA
0 GŁOSÓWdyslalia3 GŁOSYopóźniony rozwój mowy4 GŁOSYafazja8 GŁOSÓWjąkanie/niepłynność mówienia5 GŁOSÓWniedosłuch3 GŁOSYzaburzenia neurologiczne dzieci4 GŁOSYzaburzenia neurologiczne dorosłych0 GŁOSÓWinne - Jakich zagadnień brakowało Pani/Panu na studiach? (zachowano oryginalną pisownię)
Praca z dzieckiem szkolnym
Praktyki, jak wspolpracowac z dzieckiem z zaburzeniami rozwojowymi. Studia zakładały, że dziecko wejdzie, usiądzie, zacznie pracować.
Zagadnień z zakresu medycyny.
Ćwiczeń praktycznych z zakresu prowadzenia terapii logopedycznej w różnych zaburzeniach
Psychoterapii, terapii autyzmu
Masażu logopedycznego
Autyzm,oligofazje
Więcej praktycznych rozwiązań
Zajęc praktycznych z diagnozy i terapii zaburzen mowy,
Metodyka pracy z dziećmi - Jakich zagadnień według Pani/Pana było na studiach za dużo? (zachowano oryginalną pisownię)
Afazja
teorii literatury, językoznawstwa.
Teorii z zakresu pedagogiki, filozofii, teorii literatury
MDS
Materiał rozłożony optymalnie.
Wiedzy logopedyczneh nigdy nie jest za dużo.
Suchej teorii
Teoria literatura, historia literatury
Teoria i klasyfikacje wad wymowy - Czym kończyły się studia?
2 GŁOSYegzaminem10 GŁOSÓWobroną pracy dyplomowej0 GŁOSÓWpracą pisemną teoretyczną1 GŁOSopisem przypadku0 GŁOSÓWinne
- Co chciałaby Pani/chciałby Pan dodać od siebie na temat studiów i praktyk? (zachowano oryginalną pisownię)
Świetni wykładowcy z dziedziny logopedii
Były to bardzo dobre studia pod względem praktyki i teorii. Po tych studiach potrafiłam samodzielnie działać logopedycznie.
Za mało możliwości praktycznej nauki zawodu.
Prowadzili mnie wspaniali specjaliści ,wiedza zdobywana u nich jest wyczerpujaca i bardzo przydatna.W dalszym ciągu szkolę się i rozwijam ,czytam literaturę.
Zbyt dużo zajęć teoretycznych związanych z literatura i językiem polskim.
