PALATALNY

/PODNIEBIENNY, TWARDOPODNIEBIENNY, ŚRODKOWOJĘZYKOWY/

ang. palatal

Przymiotnik stosowany do określania miejsca artykulacji dźwięków tworzonych przy udziale środkowej części powierzchni języka i podniebienia twardego. Typowym przykładem dźwięku palatalnego jest aproksymant [j].

 

Literatura:

L. Dukiewicz: Fonetyka, [w:] Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, red. H. Wróbel, Kraków 1995, s. 7–103.

B. Wierzchowska: Fonetyka i fonologia języka polskiego, Warszawa 1980.