BŁĄD FLEKSYJNY

ang. inflexional error, niem. Inflexionfehler, fr. erreur morphologique flexionelle, ros. флексическая oшибка

psł. blǫdъ ‘niewłaściwe postępowanie’; fleksyj-ny (od fleksja)

Polega na nieświadomym użyciu niewłaściwej (niezgodnej z obowiązującą aktualnie normą językową) formy fleksyjnej wyrazu. Może to być zastosowanie nieodpowiedniej końcówki fleksyjnej w danej formie, np. mysz-a (zamiast mysz-ф), kot-owi (zamiast kot-u), płot-a (zamiast płot-u), mecz-y (zamiast mecz-ów), dzieci-ami (zamiast dzieć-mi), niewart-y (zamiast niewart-ф), sam-e w mianowniku lub bierniku liczby pojedynczej rodzaju nijakiego (zamiast sam-o). Błędem fleksyjnym jest także zastosowanie niewłaściwego tematu fleksyjnego, np. z Amerykanin-ami (zamiast z Amerykan-ami), znami-em (zamiast znamieni-em), tłucz-ę (zamiast tłuk-ę), rozumi-ą (zamiast rozumiej-ą), przekonywuj-ący (zamiast przekonuj-ący lub przekonywaj-ący), popch-ła (zamiast popchnę-ła), lubie-ć (zamiast lubi-ć), a także niewłaściwego wzorca fleksyjnego, np. w cudzysłowiu (zamiast w cudzysłowie: według odmiany dla rzeczowników twardotematowych typu rów – w rowie, Kraków – w Krakowie, a nie miękkotematowych typu Wrocław – we Wrocławiu, przysłowie – w przysłowiu), ukara (zamiast ukarze: według odmiany czasownikowej -ę, -esz, jak piszę, piszesz, a nie -am, -asz, jak czytam, czytasz), królowę (zamiast królową: według odmiany przymiotnikowej, jak sławną, sprawiedliwą, a nie rzeczownikowej, jak księżniczkę, damę), wiórek (zamiast wiórków: według odmiany rodzaju męskiego, jak skrawków, okruchów, a nie rodzaju żeńskiego, jak desek, teczek).

Do błędów fleksyjnych zalicza się też używanie form nieodmiennych zamiast odmiennych, np. do Maroko (zamiast do Maroka), z panem Zaręba (zamiast z panem Zarębą) czy państwo Nowak (zamiast państwo Nowakowie), a także odmienianie nazw nieodmiennych, np. w talk-shole (zamiast w talk-show), dwa loga (zamiast dwa logo).

Błędy fleksyjne są zbliżone do niektórych błędów składniowych. Przykładowo, w danej wypowiedzi pojawia się niewłaściwa forma rzeczownika, np. biernik zamiast dopełniacza (używać odplamiacz zamiast używać odplamiacza) lub forma biernika jest równa dopełniaczowi zamiast mianownikowi (przyszyć guzika zamiast przyszyć guzik).

Literatura:

A. Markowski: Kultura języka polskiego. Teoria, zagadnienia leksykalne, Warszawa 2005.

H. Jadacka: Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa 2005.

Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 2002.

M. Bańko: Wykłady z polskiej fleksji, Warszawa 2002.