Mowa jest jednym z głównych sposobów porozumiewania się, wyrażania swoich spostrzeżeń, opinii, obaw, sądów i opisywania uczuć. Niestety zdarza się, że na skutek różnego rodzaju uszkodzeń neurologicznych, może dojść do jej zaburzenia. W takim przypadku zwrócić się o pomoc do specjalisty z zakresu neurologopedii. Neurologopedia jest działem logopedii, która zajmuje się diagnozowaniem dysfunkcji mowy o podłożu neurologicznym. Do zadań neurologopedy należy diagnoza nieprawidłowości w rozwoju mowy lub nieprawidłowości, które pojawiły się w przypadku różnorodnych uszkodzeń mózgu. Ponadto zadaniem neurologopedy jest prowadzenie terapii mowy zarówno u dzieci, jak i dorosłych.

Kiedy skontaktować się z nurologopedą?

Ze specjalistą w dziedzinie neurologopedii należy skontaktować się, kiedy dziecko pochodzi z grupy ryzyka ciążowego lub okołoporodowego, ma zdiagnozowane zaburzenia neurologiczne, zespół genetyczny, zaburzenia ze spektrum autyzmu, a także wówczas, kiedy dziecko nie rozwija się prawidłowo i wykazuje opóźnienia psychoruchowe. Wyraźnym wskazaniem do wizyty u neurologopedy jest sytuacja, w której u dziecka nie rozwijają się funkcje przedjęzykowe (np. nie gaworzy), a także wówczas, kiedy ma problem z jedzeniem, połykaniem czy oddychaniem przez nos. W przypadku osób dorosłych terapia neurologopedyczna ma zastosowanie przede wszystkim w zaburzeniach mowy po udarze mózgu lub wypadku.

Przebieg terapii neurologopedycznej

Do diagnozy neurologopedycznej wykorzystuje się specjalistyczne narzędzia diagnostyczne, przy pomocy których można ocenić możliwości językowe pacjenta oraz inne funkcje wpływające na prawidłowe komunikowanie się. Nurologopeda bada nie tylko relację między układem nerwowym a aparatem mowy. Poddaje również analizie ruchmość żuchwy, napięcie mięśni aparatu mowy, prawidłowość sposobu oddychania i połykania. Warto pamiętać, że w terapii neurologopedycznej kluczowym czynnikiem jest czas – im wcześniej terapia zostanie podjęta  tym lepsze są prognozy na usprawnienie zaburzonych funkcji. Nieodzownym elementem terapii neurologopedycznej jest stymulacja procesów poznawczych takich jak słuch, dotyk i wzrok. Ponadto w wielu zaburzeniach komunikowania się i mowy, terapeuta powinien wspomagać terapię neurologopedyczną dodatkowymi ćwiczeniami pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej, umiejętności skupiania uwagi i koncentracji.