Dla kogo przeznaczona jest konferencja?

Logopeda w swojej praktyce terapeutycznej, zarówno w placówkach publicznych, jak i prywatnych, ociera się (niekiedy dość boleśnie) o czynniki medyczne wpływające na jego pracę. Medycyna jest nauką pędzącą z postępem. Niejednokrotnie nie wystarcza terapeutom czasu na śledzenie wszystkich nowinek, a i wiedza nabyta w czasie studiów blaknie w pamięci i dezaktualizuje się. Z kolei pacjenci i ich rodzice zadają pytania, na które logopeda czasem nie zna odpowiedzi.

Logopedzi, ale również pedagodzy, psychologowie są osobami pytanymi o to, jak poszczególne wyniki diagnoz i badań medycznych przekładają się na funkcjonowanie w zakresie porozumiewania się. Sama wizyta lekarska to zbyt mało, by zaspokoić głód wiedzy. Jest ona zbyt krótka, a najważniejsze pytania zwykle przychodzą dopiero z czasem.

Specjaliści prowadzący szkolenia z cyklu zatytułowanego „Diagnostyka medyczna w praktyce logopedycznej” pomogą Państwu poznać najlepsze, bo najbardziej trafne odpowiedzi na pytania, które sami sobie zadajecie i które słyszycie od pacjentów i rodzin swoich podopiecznych.

Nasi wykładowcy dzielą się z Państwem wiedzą rzetelną, konkretną, weryfikowalną w praktyce medycznej i logopedycznej. Każda z wygłaszanych podczas szkoleń tez opiera się na wiarygodnych, bo prawdziwych badaniach klinicznych, a nie na koniunkturalnej wierze w jakąś logopedyczną doktrynę.

 Prowadzący:

dr n. med. Tomasz Zyss – adiunkt w Zakładzie Neurolingwistyki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, lekarz w Klinice Psychiatrii Dorosłych Szpitala Uniwersyteckiego Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, były kierownik Pracowni EEG
w Klinice Neurologii i Klinice Psychiatrii Szpitala Uniwersyteckiego Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, certyfikowany eegista.

lek. med. Joanna Boroń-Zyss – ordynator Oddziału Psychiatrii Dzieci Szpitala Dziecięcego św. Ludwika w Krakowie

Program:

1. Terminologia psychiatryczna w praktyce logopedycznej.
2. Diagnostyka nozograficzna i nozologiczna.
3. Otępienia – elementy gerontologopedii.
4. Zaburzenia afektywne.
5. Choroba tików.
6. Zaburzenia lękowe.
7. Zaburzenia psychotyczne i schizofazja.
8. Niepełnosprawność intelektualna – elementy oligofrenologopedii.
9. Autyzm wczesnodziecięcy i inne pokrewne zaburzenia rozwojowe.
10. Zaburzenia nastroju i zachowania okresu dziecięcego.
11. Psychozy okresu dziecięcego a objawy zaburzeń mowy.
12. Zaburzenia odżywiania i ich wpływ na efektywność terapii logopedycznej. 

Uczestnik szkolenia uzyska i wzbogaci wiedzę z zakresu:

1. Normy i patologii stanu zdrowia psychicznego.
2. Psychopatologii ogólnej i szczegółowej.
3. Wybranych chorób i zaburzeń psychicznych wieku dorosłego, jak i dziecięcego i młodzieżowego.
4. Odmienności psychiatrii dzieci i młodzieży w porównaniu do psychiatrii dorosłych.
5. Rozwoju psychicznego dziecka.
6. Propedeutyki prawidłowego rozwoju psychicznego człowieka.
7. Wczesnego rozpoznawania zaburzeń psychicznych.

Uczestnik szkolenia będzie umiał:

1. Przeprowadzić rozmowę z lekarzem, psychologiem o objawach klinicznych, zaburzenia i zespołach psychiatrycznych prowadzonego przez siebie pacjenta.
2. Przeprowadzić rozmowę z rodzicem pacjenta o wpływie objawów klinicznych na efektywność terapii logopedycznej rewalidowanego podopiecznego.
3. Uwzględnić w procesie diagnozy logopedycznej i jej trafności wpływ objawów klinicznych pacjenta dotkniętego zaburzeniami psychicznymi.
4. Dostrzec korelacje między zdrowiem psychicznym pacjenta a skutecznością terapii logopedycznej.
5. Powiązać specyfikę zaburzeń mowy takich, jak: schizofazja, mutyzm, afonia histeryczna, autyzm, jąkanie z głównymi problemami psychiatrii dzieci i dorosłych.