JĄKANIE WTÓRNE

Termin stosowany: 1) w lingwistycznej klasyfikacji jąkania – jąkanie, w którym, poza powtarzaniem, pojawia się przeciąganie oraz blokowanie umiejscowione w różnych odcinkach wypowiedzi; 2) w podejściu psychologicznym – chroniczna postać jąkania komplikowana nastawieniem lękowym i awersją do wypowiadania się. Wypowiedziom towarzyszą napięcia, zaburzenia emocjonalne, zamiany wyrazów trudniejszych dla mówiącego na łatwiejsze oraz ukrywanie sposobu wysławiania się.

Literatura:

K. Szamburski: Diagnoza niepłynności mówienia, [w:] Diagnoza logopedyczna, red. E. Czaplewska, S. Milewski, Sopot 2012, s. 367–415.

Z. Tarkowski: Jąkanie. Giełkot, [w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi, t. 2, red. T. Gałkowski, G. Jastrzębowska, Opole 2003, s. 176–191.

Z. Tarkowski: Jąkanie, Gdańsk 2011.