Ta strona używa plików Cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Szczegóły dotyczące celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce znajdziesz w Polityce Prywatności.
Termin stosowany: 1) w lingwistycznej klasyfikacji jąkania – jąkanie, w którym, poza powtarzaniem, pojawia się przeciąganie oraz blokowanie umiejscowione w różnych odcinkach wypowiedzi; 2) w podejściu psychologicznym – chroniczna postać jąkania komplikowana nastawieniem lękowym i awersją do wypowiadania się. Wypowiedziom towarzyszą napięcia, zaburzenia emocjonalne, zamiany wyrazów trudniejszych dla mówiącego na łatwiejsze oraz ukrywanie sposobu wysławiania się.
Literatura:
K. Szamburski: Diagnoza niepłynności mówienia,[w:] Diagnoza logopedyczna,red. E. Czaplewska, S. Milewski, Sopot 2012, s. 367–415.
Z. Tarkowski: Jąkanie. Giełkot,[w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi,t. 2, red. T. Gałkowski, G. Jastrzębowska, Opole 2003, s. 176–191.
Z. Tarkowski: Jąkanie,Gdańsk 2011.
Szczegóły
dr Walencik-Topiłko Anna - Uniwersytet Gdański, Gdańsk