/ADENOIDEKTOMIA, ADENOTOM/
ang. adenotomy /adenoidectomy/, niem. Adenotomie
grec. adén ‘gruczoł’ + tomé ‘cięcie’
Chirurgiczny zabieg usunięcia migdałka gardłowego. Przeprowadza się go głównie u małych dzieci, po skończeniu przez nie 3. roku życia. Zabieg może być wykonany w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Obecnie stosuje się głównie krótkie znieczulenie ogólne, zapewniające komfort dziecku i operatorowi.
Do zabiegu używa się specjalnego narzędzia zwanego adenotomem (ang. adenotome). Wielkość adenotomu jest dostosowana do wielkości części nosowej gardła dziecka, w której znajduje się migdałek gardłowy, i do wielkości migdałka gardłowego, czyli adenoidu. Dziecko zakwalifikowane do zabiegu powinno być w tym czasie zdrowe i w dniu zabiegu być na czczo.
Wskazania do zabiegu: nadmierny rozrost migdałka gardłowego ze wszystkimi konsekwencjami, zwłaszcza niedosłuch będący następstwem tego przerostu.
Po zabiegu dziecko powinno mieć zapewniony spokój i możliwość wyspania się. Przeciwskazane jest karmienie lub podawanie płynów w krótkim czasie po zabiegu. Zbyt wczesne podanie pokarmu może spowodować wystąpienie wymiotów, a to może być przyczyną krwawienia. Powikłania po adenotomii występują bardzo rzadko. Następnego dnia po zabiegu dziecko opuszcza szpital.
Mitem jest konieczność jedzenia lodów przez dzieci po adenotomii. Oczywiście mogą jeść lody, ale nie muszą. Nie ma to żadnego wpływu na proces gojenia i przebiegu pooperacyjnego. Nie ma szczególnych zaleceń co do postępowania pooperacyjnego. Dziecko może jeść praktycznie wszystkie pokarmy jak przed zabiegiem. Przez kilka dni po zabiegu powinno jednak unikać napojów gazowanych oraz męczących zabaw.
Czasami u niektórych dzieci dochodzi do powtórnego rozrostu migdałka gardłowego. Dzieje się tak wtedy, kiedy po pierwszym zabiegu pozostanie niewielki fragment migdałka (zbyt duży migdałek) lub istnieje skłonność osobnicza do rozrostów tkanki adenoidalnej. Jeśli występują podobne objawy jak przed pierwszym zabiegiem, adenotomię należy powtórzyć.
Bardzo dokładnie należy rozważyć przeprowadzenie adenotomii u dzieci z rozszczepem podniebienia, ze względu na występujące u nich nosowanie otwarte. Wykonanie u tych dzieci adenotomii spowoduje nasilenie nosowania i dlatego decyzję o zabiegu należy podjąć po wykorzystaniu wszystkich innych możliwości leczenia.
Dzieci znoszą zabieg bardzo dobrze i im mniejsze dziecko, tym szybciej zaciera się w jego pamięci stres związany
z przebyciem adenotomii.
Zob. także: MIGDAŁEK GARDŁOWY
Literatura:
J. Iwaszkiewicz: Zarys otorynolaryngologii, Warszawa 1963.
W. Becker, H.H. Naumann, C.R. Pfaltz: Choroby uszu, nosa i gardła, Warszawa 1999.
St. Iwankiewicz: Otolaryngologia. Podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii, Warszawa 1980.
