Zaburzenia mowy występują u pacjentów pod wieloma postaciami. Są to dolegliwości, które utrudniają prawidłowe wysławianie się i wymawianie poszczególnych głosek, a także odpowiedni dobór słów. Osoby cierpiące na te nieprawidłowości, często doświadczają niezrozumienia ze strony słuchacza, a co za tym idzie, poczucia skrępowania i dyskomfortu społecznego. W leczeniu nieprawidłowości mowy, bardzo istotnym jest prawidłowe rozpoznanie ich przyczyny.

Przyczyny zaburzeń mowy

Istnieje bardzo wiele znanych przyczyn zaburzeń mowy, pośród nich wymienia się przede wszystkim:

• uszkodzenia układu nerwowego, takie jak afazja, anartia, dyzartia,
• fizyczne wady narządu artykulacyjnego: alalia, dylalia, afonia, dysfonia,
• problemy o podłożu psychicznym,
• a także obecność towarzyszących chorób neuropsychiatrycznych (np.: schizofrenia)

Nieprawidłowości funkcji mowy można podzielić na nabyte lub takie, które można zaobserwować już w dzieciństwie. Rozgranicza się także, zaburzenia rozwojowe i genetyczne oraz powstałe jako skutek działania czynnika chorobotwórczego.

Nerwica a zaburzenia mowy

Pośród występujących w Polsce zaburzeń psychicznych, najbardziej powszechnym  są nerwice, do których zaliczają się zarówno zaburzenia nerwicowe, jak i zaburzenia lękowe. Pomimo tego, że nerwica ma podłoże psychologiczne, jej objawy są zauważalne nie tylko w sferze emocji i funkcji poznawczych, lecz także w dolegliwościach ciała. Nerwica to niejako „efekt uboczny”, długotrwałego przeciążenia układu nerwowego (chroniczny stres, wewnętrzne konflikty psychiczne, napięcia). Pod tak dużym naciskiem, układ nerwowy przestaje działać prawidłowo, co powoduje dysfunkcje narządów oraz procesów psychicznych, a często może doprowadzić nawet do patologicznych zachowań.

Istnieje wiele somatycznych objawów nerwicy, wśród nich znajdują się również zaburzenia mowy, wzroku i słuchu. Dlatego, tak ważne jest, aby wszelkie podejmowane kroki w leczeniu zaobserwowanych zaburzeń mowy, konsultować z logopedą, a także psychologiem. Odpowiednio przeprowadzona diagnoza psychopedagogiczna, może nie tylko przyspieszyć proces radzenia sobie z zaistniałym problemem, lecz także zabezpieczyć przed popełnieniem ewentualnych błędów w jego leczeniu.