/ZESPÓŁ ZABURZEŃ LEKSYKALNO-SYNTAKTYCZNYCH/
ang. lexical-syntactic disorder/language programming disorder
Jeden z podtypów zaburzeń w klasyfikacji zaburzeń rozwoju mowy Isabelle Rapin i Dorris A. Allen, zaliczany przez autorki do tzw. grupy B – zaburzeń wyższych procesów przetwarzania mowy (ang. Higher Order Processing Language Disorders). Dzieci, u których występuje to zaburzenie, mimo prawidłowej artykulacji mają problemy ze znalezieniem właściwych słów i tworzeniem dłuższych, spójnych wypowiedzi, np. wówczas gdy są uczestnikami dialogu lub opowiadają jakąś historię. W czasie wypowiedzi prowokowanych ich język jest zwykle bardziej zaburzony niż podczas mowy spontanicznej. Składnia wypowiedzi dziecka z tym zaburzeniem sprawia raczej wrażenie typowej dla dzieci młodszych niż zupełnie wadliwej. Rozumienie abstrakcyjnego języka jest gorsze niż rozumienie tego, co „tu i teraz”.
Ten typ zaburzeń może występować, zdaniem autorów, zarówno u dzieci z zaburzeniami rozwoju językowego (ang. developmental language disorders – DLDs), jak i u dzieci z autyzmem.
Zob. także: ZABURZENIE PROGRAMOWANIA FONOLOGICZNEGO, ZABURZENIE FONOLOGICZNO-SYNTAKTYCZNE, ZABURZENIE SEMANTYCZNO-PRAGMATYCZNE
Literatura:
G. Krasowicz-Kupis: SLI i inne zaburzenia językowe, Gdańsk 2012.
I. Rapin, D. Allen: Developmental language disorders: nosologic consideration, [w:] Neuropsychology of language, reading and spelling, ed. U. Kirk, New York 1983, s. 155–184.
I. Rapin et al.: Subtypes of Language Disorders in School-Age Children With Autism, „Developmental Neuropsychology” 2009, Vol. 34 (1), s. 66–84.
