SŁABOSŁYSZĄCY

ang. hard-of-hearing, partially deaf

Określenie osób z uszkodzeniami słuchu, u których odbiór mowy drogą słuchową jest możliwy, ale w istotnym stopniu ograniczony. Wprowadzone do powszechnego użycia na mocy rozporządzenia w sprawie kształcenia specjalnego, wydanego w 1993 roku przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, zgodnie z którym w miejsce dotychczas stosowanych nazw głuchyniedosłyszący wprowadza się dwie inne – niesłyszącysłabosłyszący. Wiązało się to z wprowadzeniem zmian w nazwach placówek i szkół dla dzieci z uszkodzeniami słuchu. Słabosłyszący to synonim stosowanej wcześniej powszechnie nazwy, niedosłyszący. Używany jako określenie przeciwstawne wobec określenia niesłyszący, odnoszącego się do osób z uszkodzeniami słuchu uniemożliwiającymi odbiór mowy. Słabosłyszący opanowują mowę ustną z wykorzystaniem drogi słuchowej. W zależności od stopnia ubytku słuchu i osiąganego poziomu rozwoju językowego zbliżają się do osób słyszących lub głuchych.

W logopedycznej typologii uszkodzeń słuchu Kazimiery Krakowiak jako słabosłyszące określane są osoby ze znacznym obniżeniem sprawności słyszenia. Stanowią grupę odrębną, różnicowaną z grupą osób niedosłyszących, których sprawności słuchowe ograniczone są w mniejszym od słabosłyszących, bo umiarkowanym stopniu. Rzeczywiste możliwości słuchowe osób słabosłyszących uniemożliwiają odróżnianie bardzo licznych cech dźwięków mowy, nawet w warunkach sprzyjających słuchaniu. Percepcja słuchowa osób słabosłyszących pełni tylko rolę pomocniczą, dominuje percepcja wzrokowa. W wyniku niewykorzystywania słuchu w  procesie komunikowania osoby słabosłyszące często stają się praktycznie niesłyszące.

Literatura:

U. Eckert: Pedagogika niesłyszących i niedosłyszących – surdopedagogika, [w:] Pedagogika specjalna, red. W. Dykcik, Poznań 1997, s. 150–158.

K. Krakowiak: Typologia uszkodzeń słuchu i osób nimi dotkniętych, [w:] Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, red. S. Grabias, M. Kurkowski, Lublin 2012, s. 215–248.

B. Szczepankowski: Wyrównywanie szans osób niesłyszących. Optymalizacja komunikacji językowej, Siedlce 1998.