JĘZYK PRZEDMIOTOWY

/JĘZYK PIERWSZEGO STOPNIA/

ang. objective language

z łac. objectum ‘przedmiot widzialny, coś w zasięgu wzroku’, lingua ‘język’

Język służący do opisu zjawisk pozajęzykowych, np. język fizyki czy biologii. Język naturalny można uznać za język przedmiotowy w zakresie odnoszącym się do rzeczywistości pozajęzykowej (np. zdanie „Pies jest zwierzęciem” wyrażone jest w języku przedmiotowym).

Jeżeli wypowiedź dotyczy języka (np. „Wyraz pies jest rzeczownikiem”), staje się wypowiedzią metajęzykową (wyrażoną w metajęzyku). Takie rozróżnienie dwóch poziomów języka znane było już w starożytności, a precyzyjnie uzasadnione w logice współczesnej (w latach 30. XX wieku) znalazło również zastosowanie w językoznawstwie strukturalistycznym.

Zob. także: METAJĘZYK

Literatura:

Mały słownik terminów i pojęć filozoficznych, red. A. Podsiad, Z. Więckowski, Warszawa 1983.

R. Jakobson: Metajęzyk jako problem językoznawczy, [W]: tegoż: W poszukiwaniu istoty języka, t. 1, red. M.R. Mayenowa, Warszawa 1989, s. 382–388.