/NAPIĘCIE MIĘŚNIOWE/
W neurologii – napięcie mięśniowe; w logopedii – rozpatrywany bardzo często w kontekście typów jąkania. Tonus to charakterystyczny dla jąkającego się wzrost napięcia mięśniowego, znajdujący się między eutonią (optymalnym napięciem mięśniowym) a spastycznością (zbyt silnym napięciem mięśniowym). Oznacza nadmiernie wydłużony skurcz mięśni. W czasie diagnozy jąkania należy obserwować zarówno pracę mięśni narządów oddechowo-fonacyjno-artykulacyjnych, jak i innych w organizmie pacjenta (np. szyi, karku, twarzy). Jeśli w trakcie mówienia dominuje tonus, to jest to jąkanie toniczne, a jeśli współtowarzyszy, to toniczno-kloniczne. Jąkanie toniczne charakteryzuje się występowaniem skurczu utrudniającego lub wręcz uniemożliwiającego mówienie. Pacjent blokuje się na jakiejś głosce, wydłuża ją lub jej start tak długo, aż brakuje mu powietrza do jej wypowiedzenia (np. p<<<<<…..= niemożność wypowiedzenia wyrazu parasol).
Literatura:
R.J. Podemski: Kompendium neurologii, Gdańsk 2008.
G. Jastrzębowska: Podstawy logopedii, Opole 1996.
Z. Tarkowski: Jąkanie, Gdańsk 2011.
