/LARYNGOSPASMUS/
ang. laryngospasm, niem. Stimmritzenkrampf /Glottiskrampf, Laryngospasmus/, fr. laryngospasme, ros. Ларингоспазм
ang. laryngospasm (z łac. larynx ‘krtań’, spasmus ‘skurcz’)
Zwężenie szpary głośni w czasie fonacji
Nagłe, odruchowe zamknięcie głośni, wywołane tężyczką (jawną lub utajoną), drażnieniem nerwu krtaniowego wstecznego, podrażnieniem błony śluzowej nosogardła i krtani (odruchem z nerwów V i X) przez ciała obce lub podczas zabiegów w gardle, po gwałtownym kaszlu, zaklinowaniu się ciała obcego w szparze głośni, usunięciu rurki intubacyjnej, w tężcu, padaczce, wściekliźnie, w zmianach w rdzeniu, u osób ulegających łatwo reakcjom histerycznym. Skurcz krtani często powstaje u osób chorujących na chorobę refluksową przełyku, kiedy kwaśna treść żołądka jest zarzucana do przełyku i drażni błonę śluzową gardła oraz krtani. Skurcz krtani zwykle występuje nagle, trwa kilka minut i mija samoistnie. Jeżeli spowodowany jest tężyczką, wskazane jest podanie dożylnie preparatów wapnia. W innych przypadkach pomocne mogą być leki rozkurczowe i uspokajające, czasem zastosowanie silnego bodźca bólowego. W wyjątkowych przypadkach niezbędne jest wykonanie konikotomii lub tracheotomii.
Literatura:
Otorynolaryngologia praktyczna. Podręcznik dla studentów i lekarzy, t. 2, red. G. Janczewski, Gdańsk 2005.
Complications in Anesthesiology, eds. E. Lobato, N. Gravenstein, R. Kirby, Philadelphia 2008.
Otorynolaryngologia dziecięca, red. D. Gryczyńska, Bielsko-Biała 2007.
