Neurofizjologiczna metoda stymulacyjna stworzona w latach 70. XX wieku przez Rodolfo Castillo Moralesa (1940–2011), argentyńskiego lekarza, specjalistę z zakresu rehabilitacji. Jest to całościowa neurofizjologiczna koncepcja lecznicza, która wykorzystywana jest w terapii dzieci i osób dorosłych z zaburzeniami sensomotorycznymi oraz ustno-twarzowymi. W obrębie tej metody wyróżnia się neuromotoryczną terapię rozwojową (NET) oraz ustno-twarzową terapię regulacyjną (ORT). Neuromotoryczna terapia rozwojowa użyteczna jest w pracy z dziećmi z opóźnieniem rozwoju sensomotorycznego, zaburzeniami napięcia mięśniowego, przepukliną oponowo-rdzeniową, porażeniami obwodowymi, schorzeniami nerwowo-mięśniowymi, a także z pacjentami po urazach czaszkowo-mózgowych. Ustno-twarzowa terapia regulacyjna stosowana jest u osób z zaburzeniami sensomotorycznymi w obrębie twarzy, jamy ustnej i gardła, które skutkują nieprawidłowościami w ssaniu, żuciu, połykaniu, oddychaniu itp.
Stosując właściwie dobrane manipulacje terapeutyczne, terapeuta może oddziaływać na mięśnie wykorzystywane w czasie mówienia oraz normalizować ich napięcie mięśniowe. Uzyskuje się wówczas poprawę w zakresie funkcji fizjologicznych i zapobiega się późniejszym motorycznym zaburzeniom mowy. Oddziaływanie terapii wzmacnia się stosując uzupełniające leczenie ortodontyczne z zastosowaniem płytek podniebiennych i przedsionkowych.
Metoda Castillo Moralesa stosowana jest w terapii i wczesnej stymulacji rozwoju dziecka w celu:
-
wspomagania procesu leczenia oraz stworzenia warunków dla prawidłowego rozwoju psychoruchowego, emocjonalnego oraz społecznego dzieci,
-
ograniczenia nieprawidłowych doświadczeń sensomotorycznych, powodujących rozwój patologicznych lub nieprawidłowych wzorców postawy, ruchu i zachowania,
-
rozwoju integracji sensorycznej.
W metodzie Castillo Moralesa podkreśla się powiązanie mięśniowego kompleksu ustno-twarzowego z obręczą barkową, mięśniami oddechowymi i pośrednio z obręczą kończyn dolnych. Stąd też u wielu pacjentów konieczne jest jednoczesne prowadzenie terapii ruchowej całego ciała, np. metodą Vojty lub Bobathów.
Literatura:
T. Kaczan: Rola neurorozwojowej metody Castillo Moralesa w procesie wczesnej stymulacji rozwoju oraz w postępowaniu terapeutycznym wobec dzieci z grupy wysokiego ryzyka zaburzeń komunikacji, [w:] Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, red. J.J. Błeszyński, Kraków 2006, s. 111–136.
A. Regner: Wczesna interwencja logopedyczna wobec dziecka zagrożonego niepełnosprawnością, [w:] Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka, red. B. Cytowska, B. Winczura, Kraków 2006, s. 239–252.
