Ta strona używa plików Cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Szczegóły dotyczące celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce znajdziesz w Polityce Prywatności.
Ukryta drwina, złośliwość w wypowiedzi pozornie akceptującej. Wyrażenie nie wprost znaczenia stojącego w sprzeczności z dosłownym sensem wypowiedzi sygnalizowane jest niekiedy przez ton głosu, intonację, mimikę (np. wyrażona poważnym tonem pochwała inteligencji osoby, która nic mądrego nie powiedziała).
Jest to także właściwość stylu polegająca na sprzeczności pomiędzy dosłownym znaczeniem wypowiedzi a jej znaczeniem właściwym, wyrażonym nie wprost, ale zamierzonym przez autora i zazwyczaj rozpoznawalnym dla odbiorcy. Ironia wykorzystywana bywa w satyrze, dowcipie, parodii, szyderstwie. Zaliczana jest do tropów stylistycznych (antyfraza, asteizm, concessio, hiperbola, litota).
Literatura:
Słownik współczesnego języka polskiego, t. 1, red. B. Dunaj, Warszawa 1999.
Słownik terminów literackich, red. J. Sławiński, Wrocław 2000.
