SEPLENIENIE MIĘDZYZĘBOWE

/sygmatyzm interdentalny, seplenienie śródzębne/

ang. interdental sigmatism, niem. Sigmatismus interdentalis, fr. sigmatisme interdental, ros. сигматизм интердентальный, межзубная шепелявость

łac. sigmatismus interdentalis

Rodzaj sygmatyzmu właściwego, który może dotyczyć wszystkich głosek dentalizowanych, ale najczęściej szeregu syczącego. Podczas artykulacji czubek języka wsuwa się między zęby, powodując opuszczenie żuchwy i brak dentalizacji. Język jest płaski, nie tworzy się rowek w linii pośrodkowej. Szczelina, przez którą przedostaje się powietrze, tworzy się pomiędzy górnymi zębami a czubkiem lub przednią częścią języka. Brzmienie głosek jest tępe, podobne do angielskiego th.

Seplenienie międzyzębowe jest bardzo często spotykane, zwykle powstaje na skutek niewłaściwego toru oddychania, spowodowanego częstymi nieżytami górnych dróg oddechowych, w tym na skutek alergii. Prawie zawsze towarzyszy zgryzowi otwartemu. Inne przyczyny mogą być takie same jak w przypadku innych wad wymowy. Trwałe usunięcie międzyzębowej artykulacji jest bardzo trudne lub niemożliwe bez zlikwidowania bezpośredniej przyczyny. W przypadku wad zgryzu konieczne jest podjęcie terapii ortodontycznej, w przypadku chorób laryngologicznych – odpowiedniego leczenia. Nieprawidłowe nawyki należy zaś wyeliminować.

Za odmianę seplenienia międzyzębowego można uznać:

• seplenienie międzywargowe (sygmatyzm interlabialny) – czubek języka wsuwa się między wargi, a szczelina tworzy się między górną wargą a brzegiem języka,
• seplenienie międzyzębowe boczne (sygmatyzm interdentalny boczny, łac. sigmatismus lateroflexus) – brzeg lub brzegi języka, a czasem nawet jego czubek, wsuwa się pomiędzy zęby przedtrzonowe i/lub trzonowe.

Zob. także: SEPLENIENIE

 

Literatura:

I. Styczek: Logopedia, Warszawa 1979.

A. Sołtys-Chmielowicz: Zaburzenia artykulacji, Kraków 2008.