Ta strona używa plików Cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Szczegóły dotyczące celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce znajdziesz w Polityce Prywatności.
Samogłoski niskie (obok średnich i wysokich) wyróżnia się ze względu na ruchy języka w płaszczyźnie pionowej. W języku polskim samogłoską niską jest [a] (podczas jej wymowy język znajduje się w położeniu niskim, na dnie jamy ustnej). W wielu językach świata, chociażby w niderlandzkim, wyróżnia się więcej niż jedną samogłoskę niską, w związku z czym ich artykulację można zilustrować tylko i wyłącznie w oparciu o czworobok samogłoskowy (inwentarze samogłoskowe, w skład których wchodzi tylko jedna samogłoska niska, tak jak się to dzieje w języku polskim, można przedstawić zarówno na planie trójkąta, jak i czworoboku samogłoskowego). Akustycznie samogłoski niskie charakteryzuje najwyższa wartość formantu pierwszego, związana z obniżeniem masy języka i zwiększeniem objętości rezonatora ustnego.
