SŁUCHACZ

ang. listener /hearer/

pie. klu ‘słyszenie’; st.-germ. khauzjan ‘słyszeć’

Odbiorca w procesie komunikacji ustnej. Zadaniem słuchacza jest dekodowanie komunikatu w celu dotarcia do sensu wypowiedzi. Zgodnie z modelem przetwarzania informacji dekodowanie zaczyna się na poziomie sensorycznym (analiza bodźców dźwiękowych) i poprzez poziom leksykalno-składniowy zmierza do ustalenia zawartości propozycjonalnej wypowiedzi (poziom semantyczny). Istotną rolę w procesie rozumienia mowy przypisuje się oczekiwaniom słuchacza i jego umiejętności oceny sytuacji komunikacyjnej.

Literatura:

Language for Hearers, ed. G. McGregor, Oksford 1986.

The Art of Listening, eds. G. McGregor, R.S. White, Londyn 1986.

J. Aitchison: Ssak, który mówi. Wstęp do psycholingwistyki, Warszawa 1991.

S. Śniatkowski: Milczenie i pauza w gramatyce nadawcy i odbiorcy. Ujęcie lingwoedukacyjne, Kraków 2002.

Psycholingwistyka, red. J.B. Gleason, N.B. Ratner, Gdańsk 2005.