/sygmatyzm addentalny, seplenienie dozębne, seplenienie przyzębne, seplenienie dentalne/
ang. addental sigmatism fr. sigmatisme addental, niem. Sigmatismus addentalis, ros. сигматизм адденталъный, призубная шепелявость
łac. sigmatismus addentalis
Rodzaj sygmatyzmu właściwego, częściej dotyczy szeregów syczącego i szumiącego niż ciszącego. Podczas artykulacji przód języka ułożony jest płasko, czubek języka silnie przylega do wewnętrznej strony górnych siekaczy. Powstaje szeroki strumień powietrza. W przypadku głosek syczących nie tworzy się rowek na języku w linii środkowej i powstaje przytępiony, osłabiony, nieostry dźwięk. W przypadku szumiących, dźwięk, również przytępiony, bywa zbliżony jest do syczących, ze względu na zmianę miejsca artykulacji.
Seplenienie przyzębowe spowodowane może być niedosłuchem. Współwystępuje też często wadom zgryzu, szczególnie przy progenii i przy zgryzie otwartym.
Literatura:
A. Sołtys-Chmielowicz: Zaburzenia artykulacji, Kraków 2008.
I. Styczek: Logopedia, Warszawa 1979.
Понятийно-терминологический словарь логопеда, red. В. И. Селиверстов, Moskwa 1997.
