Ta strona używa plików Cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Szczegóły dotyczące celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce znajdziesz w Polityce Prywatności.
Teoria zakładająca nieograniczone i nieprzewidywalne zróżnicowanie języków. Myśl tę reprezentowali strukturaliści, zwłaszcza amerykańscy, przeciwstawiając się rozmaitym koncepcjom gramatyki uniwersalnej. Klasycznym przykładem relatywizmu językowego jest hipoteza Sapira–Whorfa. Zdaniem Franza Boasa i jego następców zakładanie, że jakiś nieznany język, który zaczynamy badać (np. język jakiegoś plemienia Indian amerykańskich), ma strukturę podobną do łaciny czy innego języka indoeuropejskiego, jest niewłaściwe już choćby z tego powodu, że nie jest płodne metodologicznie, gdyż badacz powinien być otwarty na nowe fakty i nowe struktury.
Literatura:
Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, Wrocław 1993.
