PLOZJA

/WYBUCH/

ang. plosion, burst

Zjawisko fonetyczne, które występuje w artykulacji spółgłosek zwartych w wyniku nagłego uwolnienia skompresowanego powietrza. Podczas plozji tworzy się krótki dźwięk o charakterze wybuchu w formie jednego lub kilku następujących po sobie impulsów akustycznych.

Literatura:

L. Dukiewicz: Fonetyka, [w]: Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, red. H. Wróbel, Kraków 1995, s. 7–103.

W. Jassem: Podstawy fonetyki akustycznej, Warszawa 1973.