ang. mogigraphia
grec. mogis ‘z trudem, ciężko’, grapho ‘piszę’
Termin wprowadzony do polskiej logopedii przez Leona Kaczmarka, oznaczający opuszczanie liter podczas pisania. W korelacyjnej klasyfikacji zaburzeń słownego i pisemnego porozumiewania się mogigrafia jest rodzajem kakografii, stanowi odpowiednik mogilalii i mogileksji.
W języku angielskim mogigrafia jest synonimem skurczu pisarskiego (ang. writer’s cramp, graphospasm). Skurcz pisarski to rodzaj dystonii ogniskowej, należy do tzw. dystonii zadaniowych. Przy próbie pisania nadmierne skurcze mięśni prowadzą do zablokowania ruchów pisarskich (nadmierne ściskanie narzędzia graficznego) lub wyginania się palców (niemożność utrzymania narzędzia graficznego).
Zob. także: KAKOGRAFIA, MOGILALIA
Literatura:
R. Bannister: Neurologia kliniczna, Bielsko-Biała 1992.
L. Kaczmarek: Korelacyjna klasyfikacja zaburzeń słownego i pisemnego porozumiewania się, „Logopedia” 1975, t. 12, s. 5–13.
L. Kaczmarek: Rewalidacja dzieci i młodzieży z zaburzeniami mowy, [w:] Pedagogika rewalidacyjna, red. A. Hulek, Warszawa 1980, s. 270–302.
