ang. Shantala Massage
Tradycyjna, wywodząca się z Indii, technika masowania dzieci, którą na grunt europejski przeniósł w 1976 roku francuski położnik, Frederique Leboyer. Masaż ten został nazwany imieniem hinduskiej matki, którą Leboyer spotkał w Kalkucie. Przebywała tam ona wraz z dwójką swoich dzieci w ośrodku prowadzonym przez stowarzyszenie dobroczynne Seva Sangha Samiti. Shatala pomagała potrzebującym na miarę swych możliwości, bowiem kilka lat wcześniej w wyniku choroby dotknął ją paraliż obu nóg. Frederique Leboyer w tymże ośrodku zobaczył po raz pierwszy masaż małego dziecka wykonywany przez matkę. Ten sposób kontaktowania się z małym dzieckiem zachwycił go prostotą i pięknem.
Masaż Shantali jest techniką, którą po odpowiednim przeszkoleniu mogą wykonywać rodzice samodzielnie w domu. W wersji Special Care jest formą terapii dzieci o zaburzonym rozwoju, m.in.
- z niepełnosprawnością intelektualną,
- z mózgowym porażeniem dziecięcym,
- ze spektrum autyzmu,
- z nieprawidłowym rozwojem psychoruchowym,
- z nieprawidłowym napięciem mięśniowym,
- z zespołami wad wrodzonych.
Masaż Shantali stosowany jest także w odpowiednio przystosowanej formie wobec osób dorosłych, np. z chorobami demencyjnymi czy po udarach mózgowych.
Literatura:
Leboyer F. (2012). Shantala tradycyjna sztuka masażu. Warszawa: Mamania.
Kaczara J. (2006). Masaż niemowlęcia. Wrocław: Wydawnictwo Astrum.
