/LOGOPEDIA MEDIALNA/
Dział logopedii, wymieniany przez twórcę polskiej logopedii L. Kaczmarka już od początków kształtowania się dyscypliny w Polsce. Przedmiotem logopedii artystycznej (l. a.) jest doskonalenie kompetencji i sprawności językowych i komunikacyjnych na poziomie wzorcowym w teorii i praktyce. L. a. wiąże się nawiązuje m.in. do sztuki wygłoszenia mowy (wystąpienia, mówienia publicznego), czyli pronuntiatio, która jest częścią klasycznej retoryki.
Logopedia artystyczna zajmuje się kulturą słowa w szerokim rozumieniu tego terminu: przygotowaniem ortofonicznym, głosowym, interpretacyjnym. W l. a. wykorzystuje się wiedzę z zakresu logopedii ogólnej, ortofonii, kultury żywego słowa, teorii i historii literatury, retoryki, emisji i higieny głosu, metodyki pracy z osobami zawodowo posługującymi się głosem.
W ostatnich latach w ramach logopedii artystycznej wyodrębnia się logopedia medialna, nastawiona na przygotowanie lub doskonalenie warsztatu pracy osób występujących w mediach.
Nie ustaliła się do tej pory jedna obowiązująca nazwa specjalisty, specjalizującego się w logopedii artystycznej; funkcjonują określenia logopeda- ortoepik, logopeda artystyczny, logopeda medialny.
Ze względu na specyfikę tego działu, wykraczającą poza standardowe kształcenie w ramach dotychczasowych studiów logopedycznych, przygotowanie zawodowe logopedów w zakresie logopedii artystycznej powinno odbywać się w ramach rocznych studiów specjalizacyjnych, ale także pod kierunkiem osoby uznanej za autorytet w tej dziedzinie. Logopedzi specjalizujący się w l. a. współpracują z uniwersytetami, uczelniami artystycznymi (akademiami muzycznymi, szkołami teatralnymi), teatrami, środkami masowego przekazu, placówkami kulturalnymi itp.
Literatura:
D. Dramska: Proces instytucjonalizacji zawodu logopedy w Polsce, Katowice 2001.
S. Grabias: Logopedia – nauka o biologicznych uwarunkowaniach języka i zachowaniach językowych. „Logopedia” 2010/2011, t. 39/40, s. 9–34.
L. Kaczmarek: O polskiej logopedii, [w]: Przedmiot logopedii, red. S. Grabias, Lublin 1991, s. 5–25.
B. Kamińska: Diagnoza w logopedii artystycznej, [w]: Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki, red. E. Czaplewska, S. Milewski, Gdańsk 2012, s. 481–508.
B. Michałowska-Rozhin: Kultura słowa jest przedmiotem logopedii, [w]: Przedmiot logopedii, red. S. Grabias, Lublin 1991, s. 99–102.