Ta strona używa plików Cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Szczegóły dotyczące celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce znajdziesz w Polityce Prywatności.
Kwalifikowane niekiedy jako jąkanie psychologiczne lub jego rodzaj. Uwarunkowane oddziaływaniem czynników nerwicogennych. Pojawia się niezależnie od wieku pacjenta, wskutek nagłej, szokowej reakcji w momencie przeżywania nasilonego stresu. Początki mogą być zróżnicowane – albo jąkanie pojawia się gwałtownie, z pełną siłą objawów, albo ujawnia się stopniowo.
W diagnozie i terapii niezbędne jest połączenie działań psychologa i logopedy.
Literatura:
K. Szamburski: Diagnoza niepłynności mówienia,[w:] Diagnoza logopedyczna, red.E. Czaplewska, S. Milewski, Sopot 2012, s. 367–415.
Z. Tarkowski: Jąkanie. Giełkot,[w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi,t. 2, red. T. Gałkowski, G. Jastrzębowska, Opole 2003, s. 176–191.
Z. Tarkowski: Jąkanie, Gdańsk 2011.
Szczegóły
dr Walencik-Topiłko Anna - Uniwersytet Gdański, Gdańsk
