Ta strona używa plików Cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Szczegóły dotyczące celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce znajdziesz w Polityce Prywatności.
ang. additive bilingualism, niem. Additive Zweisprachigkeit, fr. bilinguisme additif, ros. аддитивное двуязычие
ang. additive ‘dodawalny, sumowalny’
Wykorzystywanie dwóch języków w mowie i w piśmie na tym samym poziomie co ich etniczni użytkownicy. Tylko dwujęzyczność addytywna umożliwia pełny rozwój zdolności poznawczych. Zakłada także poznawanie obu kultur. Jest możliwa, gdy oba języki cieszą się w rodzinie jednakowym prestiżem społecznym.
Literatura:
Psychologiczne aspekty dwujęzyczności, red. I. Kurcz, Gdańsk 2007.
E. Lipińska: Język ojczysty, język obcy, język drugi. Wstęp do badań dwujęzyczności, Kraków 2003.
Szczegóły
prof. zw. dr hab. Cieszyńska-Rożek Jadwiga - Uniwersytet Pedagogiczny, Kraków
