/AUDIOLOG/
ang. audiology, niem. Audiologie
łac. audio ‘słyszę’ + grec. lógos ‘słowo, nauka’
Dziedzina medycyny zajmująca się badaniem właściwości i działania narządu słuchu, jego zaburzeniami oraz możliwościami diagnostycznymi i leczeniem. Została wyodrębniona z laryngologii. Lekarz zajmujący się problemami słuchu to audiolog.
Rozwijający się przemysł, narażenie na szkodliwe działanie hałasu w miejscu pracy, wydłużający się średni okres życia człowieka i starzenie się populacji ludzkiej, powszechna motoryzacja, a co za tym idzie wzrost liczby niepełnosprawnych, będących ofiarami wypadków, spowodowały zwiększenie liczby osób z niedosłuchem lub głuchotą. Rozwój medycyny i zastosowanie coraz doskonalszych metod badawczych przyniosły natomiast wiele nowych możliwości leczenia zaburzeń słuchu. Powstanie nauki, która w szerokim zakresie skupiałaby się na badaniu, diagnozowaniu i leczeniu lub protezowaniu słuchu, a przez to umożliwiałaby realizację życiowych zamierzeń wielu ludziom, okazało się konieczne. Na świecie obecnie żyje ok. 60 mln ludzi borykających się z problemami zaburzeń słuchu różnego rodzaju. W Polsce około 1,8% populacji ma problemy z obustronnymi zaburzeniami słuchu.
Literatura:
Leksykon PWN, red. A. Karwowski, Warszawa 1972.
Zaburzenia procesu komunikatywnego – głos, mowa, słuch, otolaryngologia, red. A. Obrębowski, Z. Tarkowski, Lublin 2003.
