Małgorzata Rutkiewicz-Hanczewska

Językoznawca, neurologopeda, pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz w Klinice Neurologii i Chorób Naczyniowych Układu Nerwowego Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu (w szpitalu MSWiA im. prof. L. Bierkowskiego). Podejmuje badania z zakresu zaburzeń lingwistycznych, głównie o charakterze afazji. Zajmuje się przede wszystkim zaburzeniami nazywania, ich neurobiologicznym podłożem, specyfiką leksykonu mentalnego. Diagnozuje i prowadzi terapię pacjentów z udarem mózgu oraz z chorobami neurodegeneracyjnymi. Pracuje w Klubie Afatyka, który działa w ramach Stowarzyszenia Afazja.

Dla kogo przeznaczona jest konferencja?

logopedzi, neurologopedzi, neuropsycholodzy z doświadczeniem w pracy z osobami dorosłymi z afazją

Program: szkolenie ma charakter warsztatów, w trakcie których słuchacze zobaczą prezentacje audiowizualne do wszystkich omawianych jednostek deficytów, w drugiej części szkolenia na podstawie danych neuroobrazowych i obserwacji klinicznej dokonają diagnozy poszczególnych zaburzeń (w tym diagnozy różnicowej).

1. Neurobiologiczne podstawy języka
2. Modele językowego przetwarzania informacji

-modele topologiczne

-modele hodologiczne (dwustrumieniowy model G. Hickoka i D. Poeppela)

3. Modularność języka w świetle afazji
4. Epidemiologia afazji: co powinien wiedzieć neurologopeda?
5. Problemy diagnostyczne afazji
6. Podział dualny a podziały szkoły rosyjskiej
7. Diagnoza różnicowa afazji

-afazja motoryczna

-afazja sensoryczna

-afazja transkorowa (ruchowa, czuciowa, mieszana)

-afazja podkorowa (torebkowo-prążkowiowe, wzgórzowe)

-afazja przewodzeniowa

-afazja skrzyżowana

8. Anomia w afazji i afazja anomiczna

-czym jest i czym nie jest anomia

-anomia jako zaburzenie uniwersalne

-typy anomii

-syndrom TOT

-anomia semantyczna

-anomia fonologiczna

-anomia optyczna

-typologia kompensacji zaburzeń anomicznych

9. Apraksja mowy

-cechy AOS i problemy terminologiczne

-diagnoza różnicowa

-apraksja mowy a afazja

-apraksja mowy a dyzartria

-apraksja mowy a neurogenne jąkanie

-typy apraksji mowy

-mechanizm apraksji mowy

-etiologia apraksji mowy

-specyfika terapii

10. Pierwotna afazja postępująca /w zależności od potrzeb słuchaczy

-kryteria diagnostyczne

-diagnoza różnicowa

-typologia PPA

-PPA ruchowa

-PPA semantyczna

-PPA logopeniczna

-inne typy PPA: dynamiczna, anomiczna, mieszana

-PPA a pierwotna postępująca apraksja mowy

11. Laboratorium neurologopedyczne

-budowa opinii neurologopedycznej

-symultaniczne studia przypadków (afazje i pierwotne postępujące afazje)Wykorzystanie wyników diagnozy jąkania i innych zaburzeń płynności mówienia w planowaniu programu terapeutycznego dla dzieci, młodzieży i dorosłych.