AFiszki zawierają ćwiczenia usprawniające narządy mowy, ćwiczenia oddechowe i wokalizacyjne na samogłoskach, które mogą być wykorzystywane w terapii pacjentów z afazją i dyzartrią. Książeczka zawiera zdjęcia, które ułatwiają pacjentom wykonanie ćwiczeń.

 

Ta mała książeczka jest swoistym preludium do ćwiczeń logopedycznych i dalszych sukcesów w mowie. Jest przeznaczona dla szerokiego spektrum zaburzeń mowy: afazji, dyslalii, dysartrii, a także opóźnionego rozwoju mowy, który może być dodatkowo stymulowany elementem nauki czytania. Rekomenduję AFiszki do terapii zaburzeń mowy, w której skupiamy się na technice prostych ruchów artykulacyjnych, a więc tych prymarnych, do dźwięków trudnych i skomplikowanych.
Życzę wszystkim użytkownikom książeczki sukcesów w terapii i uśmiechu pacjentów.

dr hab. Irena Polewczyk – logopeda,
Uniwersytet Śląski, Katowice

 

Autorką książeczki AFiszki jest dr Małgorzata Szalińska-Otorowska, która jest wieloletnim logopedą-praktykiem, założycielką sekcji „Afazja” Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych w Gliwicach. Jej doświadczenie praktyczne dało jej wiedzę i umiejętności w zakresie terapii różnych zaburzeń mowy. Przygotowana przez Autorkę książeczka zawiera zestaw ćwiczeń usprawniających narządy mowy, ćwiczeń oddechowych i wokalizacyjnych na samogłoskach.
W grupie ćwiczeń usprawniających narządy mowy Autorka skomponowała kilka ćwiczeń języka, warg i podniebienia miękkiego skupiając się wokół tych ruchów, które są najbardziej adekwatne dla artykulacji. To podejście jest zgodnie z najnowszymi trendami współczesnej logopedii, która wskazuje na wykorzystanie tylko tych ćwiczeń, które są bezpośrednio związane z ruchami artykulacyjnymi, a nie zbędnymi – poza jamą ustną. Autorka przyjęła słuszną zasadę – nie ilość, lecz jakość ćwiczeń decyduje o sukcesie poprawnej wymowy. W zakresie ćwiczeń oddechowych skomponowane są ćwiczenia takie, które nawiązują do poprawnego toru oddechowego i połączone są z prostymi wokalizacjami samogłoskowymi, a więc dźwiękami otwartymi, łatwymi do odtworzenia. Kolejna część – wymowa samogłosek – jest konsekwencją wcześniejszych ćwiczeń, wykorzystując zasadę stopniowania trudności. Autorka proponuje kompilację samogłosek w różnych układach,
zarówno wokalicznych jak i wzrokowych. Całość książeczki ilustrowana jest zdjęciami, które ułatwiają pacjentom wykonanie ćwiczenia i skorygowanie wykonania ćwiczenia z zaprezentowanym wzorcem. Tak pomyślane ćwiczenia są ważne
w przypadku pacjentów z afazją, dyzartrią, gdzie często czucie ułożenia narządów artykulacyjnych jest trudne, a obraz rzeczywisty pozwala im na ćwiczenia również w domu, bez konieczności kontroli logopedy.