/BŁĘDNIK/
ang. inner ear /labyrinth/, niem. Innenohr /Labyrinths/, fr. oreille interne /labyrinthe/, ros. внутреннее ухо /лабиринт/
łac. auris ’ucho’, interna ‘wewnętrzny’, labirynthus – ‘błędnik’, zwany tak z powodu skomplikowanej budowy anatomicznej
Błędnik kostny
Znajduje się wewnątrz kości skroniowej. Składa się ze ślimaka, przedsionka oraz trzech kanałów półkolistych. Błędnik jest tworem kostnym, wewnątrz którego znajduje się błędnik błoniasty. Narządem słuchu jest ślimak. W przewodzie ślimakowym znajduje się narząd Cortiego. Ucho wewnętrzne wypełnione jest perylimfą. Uderzenie fali akustycznej w błonę bębenkową powoduje jej ugięcie do wewnątrz, co skutkuje uruchomieniem łańcucha kosteczek słuchowych. Strzemiączko wsuwa się głębiej w okienku owalnym przedsionka i wywiera nacisk na przychłonkę. Na drgania przychłonki reagują komórki rzęsate ślimaka. Zostają wzbudzone impulsy bioelektryczne, które nerwem słuchowym biegną do kory słuchowej. Podrażnienie narządu równowagi następuje na skutek ruchu głowy wyzwalającego przemieszczanie się płynu i substancji galaretowatej aparatu przedsionkowego. Wywołuje to pobudzenie komórek zmysłowych w grzebieniach kanałów półkolistych. Powstające impulsy nerwowe przekazywane są nerwem przedsionkowym do mózgu, w którym są analizowane.
Narząd Cortiego
Literatura:
A. Bochenek, M. Reicher: Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, t. 5, Warszawa 2008.
R. Drake, W. Vogl, A. Mitchell: Gray's Anatomy for Students. With Student Consult Online Access, Churchill Livingstone 2004.
