/ZABURZENIA ROZWOJOWE KRTANI/
ang. congenital disorders of the larynx /congenital anomalies of the larynx/, niem. Angeborene Fehlbildungen des Kehlkopfes, fr. malformations congénitales du larynx, ros. пороки развития гортани /врожденные аномалии гортани/
Wiotkość krtani
Są wynikiem działania czynników teratogennych podczas ciąży, które mają wpływ na upośledzenie funkcji oddechowej, fonacyjnej i obronnej krtani. W zależności od stopnia zaburzenia mogą występować objawy o różnym nasileniu – od zaburzenia głosu do zagrażających życiu. Objawy te mogą pojawić się tuż po urodzeniu lub w pierwszych tygodniach czy miesiącach życia dziecka. Klinicznymi objawami zaburzeń rozwojowych krtani są: świst krtaniowy wdechowy (stridor) lub wdechowo-wydechowy; duszność o różnym stopniu nasilenia, z sinicą lub bez i wciąganiem przestrzeni międzyżebrowych; osłabiony, cichy krzyk i płacz noworodka; zmiana głosu, chrypka; zachłystywanie się w czasie karmienia. Wyróżnia się następujące wady rozwojowe krtani: wrodzona wiotkość krtani (łac. laryngomalacia); nadgłośniowe zarośnięcie krtani; wrodzony naczyniak krwionośny, chłonny krtani; torbiel kieszonki krtaniowej (łac. laryngocele); zniekształcenie nagłośni; anomalie chrząstek klinowatych; niedowłady i porażenia fałdów głosowych; płetwa krtaniowa; całkowite zarośnięcie krtani; rozszczep przedni krtani; brak fałdów głosowych; zespół cri du chat (zespół „kociego krzyku”); zdwojenie fałdu głosowego; nerwiakowłókniakowatość krtani (choroba Recklinghausena); wrodzona dysfunkcja nerwowo-mięśniowa; wrodzona sztywność stawów.
Literatura:
Otorynolaryngologia praktyczna. Podręcznik dla studentów i lekarzy, t. 2, red. G. Janczewski, Gdańsk 2005.
L. Korniszewski: Dziecko z zespołem wad wrodzonych: diagnostyka dysmorfologiczna, Warszawa 2005.
Otorynolaryngologia dziecięca, red. D. Gryczyńska, Bielsko-Biała 2007.
