USZKODZENIE UCHA WEWNĘTRZNEGO

/URAZ UCHA WEWNĘTRZNEGO/

ang. injury of the inner ear /inner ear`s injury/, niem. Schädigung des Innenohrs, fr. lésion oreille interne, ros. повреждение внутреннего уха

ang. injury of the inner ear (z łac. injuriae ‘uszkodzenie, uraz’, auris ‘ucho’, interna ‘wewnętrzny’)

Miejsca powstania przetok przychłonkowych
Miejsca powstania przetok przychłonkowych 

W uchu wewnętrznym znajdują się receptory zmysłu słuchu i równowagi. Ucho wewnętrzne składa się ze ślimaka, przedsionka oraz kanałów półkolistych znajdujących się w błędniku kostnym. Ich uszkodzenie może spowodować złamanie kości skroniowej lub stan zapalny ucha środkowego. Przedsionek i ślimak zlokalizowane są za przyśrodkową ścianą ucha środkowego. Uraz ucha wewnętrznego (uraz tępy, przenikający, jatrogenny, dźwiękowy, barotrauma) może spowodować objawy przejściowe lub stałe. Uraz jamy bębenkowej może spowodować uszkodzenie okienka owalnego lub okrągłego. Urazy tępe wywołują złamania kości skroniowej (złamania podłużne, poprzeczne i mieszane). Złamaniom poprzecznym najczęściej towarzyszy uszkodzenie ucha wewnętrznego i nerwu twarzowego. Urazy penetrujące ucha są najczęściej wynikiem postrzałów. Czynnik jatrogenny to uszkodzenie ucha wewnętrznego podczas operacji ucha. Proces zapalny ucha wewnętrznego najczęściej jest wywoływany przez bakterie, rzadziej przez wirusy. Zwykle jest powikłaniem przewlekłego zapalenia ucha środkowego przez połączenia ucha środkowego z wewnętrznym w obrębie okienka okrągłego lub owalnego, przez przetokę w ścianie błędnika lub pokrywkę jamy bębenkowej, przez ziarninę zapalną lub perlak. Barotrauma najczęściej jest wynikiem podróży lotniczych lub nurkowania. Szybkie przejściowe wahania ciśnienia mogą spowodować przemieszczenie strzemiączka, czego wynikiem może być niedosłuch odbiorczy i zawroty głowy (uraz ciśnieniowy). Objawy uszkodzenia ucha wewnętrznego to: niedosłuch odbiorczy lub głuchota, zawroty głowy, płynotok uszny, porażenie nerwu twarzowego, zaburzenie równowagi, oczopląs, nudności i wymioty, krwiak jamy bębenkowej.

Literatura:

Ostry dyżur. Otorynolaryngologia, red. G. Janczewski, E. Osuch-Wójcikiewicz, Bielsko-Biała 2003.

Otorynolaryngologia praktyczna. Podręcznik dla studentów i lekarzy, t. 1, red. G. Janczewski, Gdańsk 2005.

B. Bailey et al.: Head and Neck surgery – Otolaryngology, Philadelphia 1993.

Otorynolaryngologia dziecięca, red. D. Gryczyńska, Bielsko-Biała 2007.