RELEWANCJA

Jedna z zasad językoznawstwa strukturalistycznego, postulująca wyodrębnianie w opisie języka elementów i cech istotnych, tzn. cech pełniących określone funkcje w komunikacji językowej, oraz elementów i cech nieistotnych dla komunikatywnej funkcji języka, np. w zakresie systemu dźwiękowego do relewantnych należą cechy pełniące funkcję dystynktywną czy delimitacyjną, natomiast do nierelewantnych należą cechy, które składają się na różnice między wariantami pozycyjnymi czy fakultatywnymi.

Literatura:

Encyklopedia języka polskiego, red. S. Urbańczyk, Wrocław 1994.