ang. radio, wireless
łac. radius ‘promień’
Środek komunikacji masowej służący do bezprzewodowego przekazywania dźwięku (mowy, muzyki, audycji itp.), przetworzonego przez urządzenie nazywane nadajnikiem na falę elektromagnetyczną (o częstotliwości z zakresu 3 kHz – 3 THz) do oddalonych odbiorników dekodujących sygnał radiowy na falę dźwiękową.
Słowo radio używane jest powszechnie na określenie odbiornika fal radiowych nadawanych przez państwowe lub komercyjne rozgłośnie (stacje nadawcze).
Urządzenie pozwalające na nadawanie i odbiór sygnałów radiowych nazywa się radiostacją i jest wykorzystywane przez służby mundurowe oraz cywilne. Do ogólnodostępnych urządzeń nadawczo-odbiorczych (niewymagających zezwolenia na nadawanie) należą CB-radia (ang. Citizen-Band) pracujące w zakresie częstotliwości 27 MHz.
Obecnie popularność zyskuje radio internetowe nadające swoje audycje poprzez Internet, za pomocą strumieniowego przesyłania dźwięku, zakodowanego w formacie MP3, Ogg Vorbis, AAC+ lub Windows Media Audio, często będące radiem amatorskim.
Literatura:
Rozporządzenie Ministra Transportu z dnia 3 lipca 2007 r. w sprawie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia radiowego, Dz.U. 2007, nr 138, poz. 972.
