ROZSZCZEP PODŚLUZÓWKOWY

/ROZSZCZEP UKRYTY/

ang. submucous cleft

Wada rozwojowa, która polega, najogólniej ujmując, na przerwaniu tkanek (np. mięśni) przy zachowaniu ciągłości skóry, błony śluzowej. Morfologia wady powoduje, że rozszczep podśluzówkowy nie zawsze jest rozpoznawany przy urodzeniu, co wynika z zachowania zewnętrznej powłoki pokrywającej szczelinę rozszczepową. Stąd ten typ rozszczepu nazywany jest ukrytym. Rozszczep podśluzówkowy może dotyczyć wargi górnej lub podniebienia. Szczególne trudności diagnostyczne obserwuje się w przypadku podśluzówkowego rozszczepu podniebienia.

Podskórno-podśluzówkowy rozszczep wargi, zwany ukrytym rozszczepem wargi, charakteryzuje się częściowym lub całkowitym przerwaniem ciągłości mięśnia okrężnego ust w typowym miejscu zaburzeń embriogenezy, ale przy zachowaniu ciągłości skóry i błony śluzowej.

Rozszczep podśluzówkowy podniebienia może mieć różną postać, a polega generalnie na przerwaniu ciągłości mięśni i rozcięgna w obrębie podniebienia miękkiego, a także u niektórych osób w obrębie tkanki kostnej podniebienia twardego, co jednak istotne – przy zachowaniu ciągłości błony śluzowej.

Literatura:

J. Bardach: Rozszczepy wargi górnej i podniebienia, Warszawa 1967.

M. Hortis-Dzierzbicka: Nasofiberoskopia w ocenie zastosowania płata gardłowego w niewydolności podniebienno-gardłowej u pacjentów z rozszczepem podniebienia, Warszawa 2004.

Mowa pacjenta z rozszczepem podniebienia. Szkice foniatryczno-logopedyczne, red. M. Hortis-Dzierzbicka, E. Stecko, Warszawa 2005.

D. Pluta-Wojciechowska: Mowa dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia, Kraków 2011.