fr. résonateur
Termin rezonator ma kilka znaczeń. W ujęciu wynikającym z fizyki można go określić generalnie jako „układ elektryczny, akustyczny, optyczny lub mechaniczny zdolny do drgań rezonansowych, wykorzystywany w różnych urządzeniach do wzmacniania, tłumienia lub stabilizowania drgań”. Z kolei z perspektywy językoznawczej rezonator to „układ rezonansowy obejmujący jamę ustną lub nosową, mający wpływ na odpowiednie zabarwienie wymawianej głoski”. Perspektywa związana z muzyką skłania do wskazania, że rezonator to „część instrumentu muzycznego (np. pudło skrzypiec, płyta fortepianu) służąca do wzmacniania dźwięku” (Uniwersalny słownik języka polskiego).
Na podstawie przywołanych definicji terminu rezonator można ogólnie przyjąć, że rezonator to pewien układ, w którym ze względu na jego budowę związaną z ciałem sprężystym może odbywać się zjawisko rezonansu.
Literatura:
Emisja głosu, red. Z. Pawłowski, Warszawa 2008.
A. Mitrinowicz-Modrzejewska: Akustyka psychofizjologiczna w medycynie, Warszawa 1974.
Z. Pawłowski: Foniatryczna diagnostyka wykonawstwa emisji głosu śpiewaczego i mówionego, Kraków 2005.
Foniatria kliniczna, red. A. Pruszewicz, Warszawa 1992.
D. Ostaszewska, J. Tambor: Podstawowe wiadomości z fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Katowice 1997.
