ODBIORCZE USZKODZENIE SŁUCHU

Audiogram w niedosłuchu odbiorczym

Rodzaj niedosłuchu występującego w części odbiorczej narządu słuchu (w narządzie Cortiego, w zwoju spiralnym lub w nerwie ślimakowym, w zwojach nerwowych, w drogach słuchowych mózgu). Chorzy z niedosłuchem odbiorczym gorzej słyszą dźwięki wysokie, lepiej słyszą pukanie do drzwi niż dźwięk dzwonka. Chorzy, oprócz pogorszenia słuchu, mogą zgłaszać szumy uszne, uczucie „pełności” w uchu. Znacznie gorzej słyszą mowę w hałasie i przy innych źródłach dźwięku. Mają problemy ze zrozumieniem mowy („słyszę, ale Cię nie rozumiem”).

Próby stroikowe:

• próba Webera – występuje lateralizacja stroika w stronę ucha zdrowego lub lepiej słyszącego,

• próba Rinnego – dodatnia (zwykle skrócona),

• próba Schwabacha – przewodnictwo kostne skrócone.

W audiometrii tonalnej krzywa kostna jest obniżona wraz z krzywą powietrzną (lub pokrywają się). Największy spadek słuchu następuje w zakresie wysokich częstotliwości. Próba wyrównania głośności jest dodatnia tylko w przypadku niedosłuchu odbiorczego pochodzenia ślimakowego. Niedosłuch odbiorczy ślimakowy dotyczy narządu Cortiego; pozaślimakowy jest związany z uszkodzeniem w I neuronie drogi słuchowej (nerwu ślimakowego); ośrodkowy obejmuje zaburzenia słuchu zlokalizowane powyżej jąder ślimakowych (począwszy od II neuronu drogi słuchowej) aż do kory słuchowej.

Rodzaje niedosłuchu odbiorczego:

• ze względu na etiologię: wrodzony i nabyty,

• ze względu na głębokość: lekki od 20 do 40 dB, umiarkowany od 40 do 70 dB, znaczny od 70 do 90 dB, głęboki powyżej 90 dB.

Niedosłuch odbiorczy można leczyć poprzez stosowanie protez słuchu (aparatów słuchowych) lub wszczepów ślimakowych, a także farmakologicznie, podając leki poprawiające krążenie krwi w ślimaku czy leki rozszerzające naczynia (w przypadkach nagłej głuchoty). Guzy kąta mostowo-móżdżkowego leczy się operacyjnie.