/ODRUCHOWA REAKCJA KĄSANIA/
ang. oral reflex bite
Zaliczany do odruchów obronnych.
Wywołanie odruchu – umieszczenie przez badającego palca wskazującego pomiędzy dziąsłami dziecka; badanie powinno być przeprowadzone po obu stronach jamy ustnej.
Odpowiedź na bodziec – rytmiczne otwieranie i zamykanie żuchwy; reakcja ta powinna trwać tak długo, jak długo trwa bodziec.
Odruch ten jest aktywny od urodzenia. Integruje się około 4.–6. miesiąca życia, umożliwiając rozwój gryzienia i żucia. Może być silnie wyrażony u dzieci bardzo głodnych. Wzmożony notowany jest często u wcześniaków. Wygórowanie i osłabienie odruchu utrudnia karmienie – zarówno ssanie, jak i później karmienie łyżeczką, ogryzanie, gryzienie i żucie. Wzmożenie odruchu zazwyczaj towarzyszy podwyższonemu napięciu mięśniowemu, natomiast brak tej reakcji – hipotonii.
Jego funkcjonowanie jest zależne od nerwu V.
Literatura:
K. Kaczorowska-Bray: Diagnoza we wczesnej interwencji logopedycznej, [w:] Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki, red. E. Czaplewska, S. Milewski, Gdańsk 2012, s. 223–262.
A. Regner: Wczesna interwencja logopedyczna wobec dziecka zagrożonego niepełnosprawnością, [w:] Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka, red. B. Cytowska, B. Winczura, Kraków 2006, s. 239–252.
E. Stecko: Sprawdź, jak mówię – karta badania logopedycznego z materiałami pomocniczymi, Warszawa 2009.
P. Stobnicka-Stolarska: Funkcja ssania i jej zaburzenia. Wspomaganie wczesnych umiejętności oralnych, [w:] Karmienie piersią w teorii i praktyce. Podręcznik dla doradców i konsultantów laktacyjnych oraz położnych, pielęgniarek i lekarzy, red. M. Nehring-Gugulska, M. Żukowska-Rubik, A. Pietkiewicz, Kraków 2012, s. 335–342.
