NAZWA POSPOLITA

/IMIĘ POSPOLITE, APPELLATIVUM/

Rzeczownik lub wyrażenie rzeczownikowe nadające się do pełnienia funkcji predykatywnej (za ich pomocą można orzekać coś o dowolnym przedmiocie należącym do jego zakresu), mogące odnosić się do dowolnych egzemplarzy desygnatów należących do określonej klasy przedmiotów. Nazwami pospolitymi są zatem nazwy mające zarówno denotację, jak i konotację, np. dom, wyspa, miasto, filozof, poeta, uczony, prezes, człowiek. Nazwy pospolite należą do jednego z dwóch podzbiorów, jakie wyróżnia się w obrębie kategorii rzeczownika. Drugim są imiona (nazwy) własne, różniące się od nazw pospolitych brakiem konotacji i z tego powodu nienadające się do pełnienia funkcji predykatywnej.

Literatura:

Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, Wrocław 1993.

Encyklopedia języka polskiego, red. S. Urbańczyk, Wrocław 1994.