/MICROGLOSSIA, ZMNIEJSZONY JĘZYK/
ang. microglossia, niem. Mikroglossie /hypoplastische Zunge/, fr. microglossie, ros. Микроглоссия
ang. microglossia (z grec. mikros ‘mały’, glōssa ‘język’)
Mikroglosja (język płatkowaty)
Rzadka anomalia języka, objawiająca się jego małym rozmiarem. Może być pierwotna (wrodzona) i wtórna (nabyta). Pierwotna mikroglosja wynika z zaburzenia rozwoju embrionalnego. W takich przypadkach wielkość języka jest taka sama przez całe życie chorego (sekwencja Pierre’a Robina – mikroglosja, mikrogenia, retrogenia, częściowy rozszczep podniebienia wtórnego lub rzadko pierwotnego). Rozwój wtórnej mikroglosji można obserwować w kolagenozach, infekcjach kiłowych. W kile języka występuje zanik mięśni. Choroba przebiega bezobjawowo, czasami z zaburzeniami mowy. W badaniu przedmiotowym język jest bardzo mały, może być mocno związany z dnem jamy ustnej. Między językiem a wyrostkiem zębodołowym żuchwy widoczna jest duża okrągła przestrzeń, na dnie której przez błonę śluzową widoczne są ślinianki podjęzykowe. Wysuwanie i ruchy języka są ograniczone.
Zob. także: SEKWENCJA PIERRE’A ROBINA
Literatura:
B. Maybury: Case of Microglossia, „Proceedings of the Royal Society of Medicine” 1914, Vol. 7, s. 29–30.
W. Hamilton: Human Embryology: prenatal development of form and function, Cambridge 1972.
R. Gorlin, M. Cohen, L. Levin: Syndromes of the Head and Neck, New York 1990.
Otorynolaryngologia dziecięca, red. D. Gryczyńska, Bielsko-Biała 2007.
