Jedna z metod stosowana od lat 70. XX wieku najpierw w terapii, a następnie również w profilaktyce logopedycznej oraz wczesnej edukacji. Pierwsza jej definicja, autorstwa Elżbiety Kilińskiej-Ewertowskiej, pochodzi z 1978 roku i określa logorytmikę jako zestaw ćwiczeń muzyczno-ruchowych służących surdologopedii i logopedii korekcyjnej. Poszerzona definicja z 2005 roku, autorstwa Anny Walencik-Topiłko, podaje, że logorytmika to taki rodzaj oddziaływań muzykoterapeutycznych, który ma na celu usprawnienie lub skorygowanie komunikacji językowej, a także zapobieżenie powstaniu odstępstw w procesie komunikacji. W praktyce logorytmika polega na wykonywaniu ćwiczeń muzyczno-ruchowych. Można wśród nich wyróżnić:
ćwiczenia usprawniające motorykę (ćwiczenia chodu, biegu, podskoków, przeskoków, poruszania się w przestrzeni, napinania i rozluźniania określonej grupy mięśni oraz koordynacji ruchowej),
ćwiczenia usprawniające percepcję słuchową (różnicowanie rytmu, tempa, melodyki, metrum, artykulacji, dynamiki oraz barwy),
ćwiczenia szybkiej reakcji ruchowej na określone sygnały,
ćwiczenia słowno-ruchowe.
Ćwiczenia mają formę zabawy, dzięki której można wykształcić lub usprawnić ruchy całego ciała (makroruchy), a co za tym idzie – usprawnić również mikroruchy (np. narządy mowy). Uwrażliwiają na cechy wspólne muzyki i mowy, takie jak: rytm, melodię, tempo, dynamikę, barwę dźwięku.
Logorytmika rozwija umiejętności sprawnego wykonywania ruchu, pomaga w orientacji w czasie i przestrzeni, sprzyja poprawie koncentracji, stymuluje sprawniejsze myślenie. Pomaga wypracować pewne cechy charakteru (np. zdyscyplinowanie, poczucie odpowiedzialności, umiejętność pracy w grupie).
Najlepsze efekty daje cykl zajęć, dostosowany odpowiednio do potrzeb odbiorcy i jego poziomu wydolności psychomotorycznej. Logorytmikę prowadzi się na zajęciach grupowych lub indywidualnych.
Literatura:
E. Kilińska: Logorytmika, Gdańsk 1987.
A. Walencik-Topiłko: Współczesne oblicze logorytmiki, [w:] Rytmika w kształceniu muzyków, aktorów, tancerzy i w rehabilitacji, red. B. Ostrowska, Łódź 2005, s. 103–108.
A. Walencik-Topiłko: Logorytmika. Słowa, dźwięki i piosenki [program komputerowy], Gdańsk 2008.
