Rodzaj jąkania nabytego. Ma charakter organiczny, jest spowodowane uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego (np. urazem głowy, nowotworem, zażywaniem narkotyków). Może współwystępować z innymi zaburzeniami mowy, np. afazją lub dyzartrią. Zazwyczaj ma niezbyt nasilone objawy o charakterze stałym. Niepłynność mowy objawia się najczęściej powtórzeniami głosek, sylab lub wyrazów. Płynność mowy zwiększa się zwykle wraz z remisją głównego zaburzenia (np. poprawa stanu ruchowego pacjenta z dyzartrią poprawi również płynność mowy). Najczęściej nie występuje logofobia oraz pacjent nie ma zachowań wtórnych.
W diagnozie i terapii niezbędne jest połączenie działań neurologa i logopedy/neurologopedy. W terapii logopedycznej nie jest efektywny echokorektor.
Literatura:
K. Szamburski: Diagnoza niepłynności mówienia, [w:] Diagnoza logopedyczna, red. E. Czaplewska, S. Milewski, Sopot 2012, s. 367–415.
Z. Tarkowski: Jąkanie. Giełkot, [w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi, t. 2, red. T. Gałkowski, G. Jastrzębowska, Opole 2003, s. 176–191.
Z. Tarkowski: Jąkanie, Gdańsk 2011.
