HOMOFONY

ang. homophones

grec. homós ‘taki sam, równy’, phōné ‘dźwięk’

Wyrazy charakteryzujące się identycznym brzmieniem. Do homofonów zalicza się kilka grup wyrazów:

1. Homografy – wyrazy o różnym znaczeniu i innej etymologii, lecz o takim samym zapisie ortograficznym i brzmieniu, np. zamek ‘budowla o charakterze obronnym lub reprezentacyjnym’ i zamek ‘rodzaj zamknięcia’; delfin ‘ssak morski’ i delfin ‘następca tronu we Francji’; rząd ‘rada ministrów’ i rząd ‘ustawienie jeden za drugim’; gazowy ‘mający związek z gazem’ i gazowy ‘zrobiony z gazy’. Homofonia może dotyczyć form mianownikowych lub form mianownikowych i form innych przypadków, np. salami ‘rodzaj kiełbasy’ i salami w narzędniku liczby mnogiej, np. budynek z wieloma salami. Do homofonów będących zarazem homografami zalicza się także różne części mowy, np. koło – rzeczownik i koło – przyimek; piec – rzeczownik i piec – czasownik; zimno – rzeczownik i zimno – przysłówek.
2. Wyrazy różne pod względem pisowni, pochodzenia i znaczenia, np. Bóg, Bug i buk; kod i kot; miedź i mieć.

Zob. także: HOMOFONIA

Literatura:

K. Polański: Homofony, [w:] Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, Wrocław–Warszawa–Kraków 1999, s. 239.

Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 2012.