/ZABURZENIA SŁUCHU POCHODZENIA KOROWEGO/
ang. cortical deafness, cortical auditory disorder
Zaburzenie słyszenia, które polega na niezdolności dostrzegania wszystkich rodzajów bodźców słuchowych (werbalnych i niewerbalnych), braku świadomości dźwięku, przy prawidłowym progu słyszalności i prawidłowym identyfikowaniu bodźców docierających innymi kanałami zmysłowymi, stąd zachowane jest np. czytanie i pisanie. Pacjenci sprawiają wrażenie niesłyszących i często mają subiektywne poczucie własnej głuchoty.
W strukturze procesu spostrzegania słuchowego następuje zakłócenie na pierwszym etapie przetwarzania informacji – detekcji, związanej z funkcjonowaniem pierwotnej okolicy rzutowej (projekcyjnej), przez co niedostępne stają się dalsze etapy interpretacji bodźca słuchowego na poziomie asocjacyjnym. Głuchota korowa występuje po obustronnych uszkodzeniach promienistości słuchowej lub pierwotnej kory słuchowej (pole 41 i 42 według Brodmanna) w obrębie zakrętu Heschla usytuowanego w górnej części zakrętu skroniowego oraz przy uszkodzeniach tylnych obszarów kory obręczy i wyspy leżącej pod stykiem płatów czołowego i ciemieniowego, który znajduje się nad płatem skroniowym. Wyspowa część górnej kory skroniowej, związana z doznaniami słuchowymi może zawierać jeden, a czasem dwa zakręty skroniowe przednie poprzeczne (zakręty Heschla).
W systemie słuchowym włókna z receptora każdego ucha (narządu Cortiego) docierają do pierwotnej kory słuchowej w obydwu półkulach mózgu. Bodźce docierające z obu uszu mają obustronną, lecz niejednakową reprezentację w półkulach mózgowych. Zasada jest taka, że każde ucho jest silnej reprezentowane w półkuli przeciwnej. Z powodu tej obustronnej reprezentacji całkowita głuchota korowa występuje jedynie po uszkodzeniach obustronnych obejmujących zakręty poprzeczne Heschla – zdarza się sporadycznie. Jednostronne lezje pierwotnych okolic słuchowych nie mają większego znaczenia dla recepcji dźwięków. Zwykle występuje wówczas podwyższenie progów słuchowych w uchu przeciwległym do lokalizacji uszkodzenia.
J.D. Fix: Neuroanatomia, Wrocław 1997.
A. Herzyk: Wprowadzenie do neuropsychologii klinicznej, Warszawa 2005.
A. Herzyk, D. Kądzielawa: Zaburzenia w funkcjonowaniu człowieka z perspektywy neuropsychologii klinicznej, Lublin 1996.
M. Pąchalska: Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, Warszawa 2007.
K. Walsh: Neuropsychologia kliniczna, Warszawa 1998.
