GŁOŚNIA

Środkowe piętro krtani znajdujące się pomiędzy nadgłośnią a podgłośnią, w którym umieszczone są więzadła głosowe umocowane do chrząstki tarczowatej oraz chrząstki nalewkowate. Więzadła pokryte błoną śluzową tworzą fałdy głosowe, które wprawiane w ruch przez mięśnie krtani biorą udział w fonacji. Najistotniejszą częścią krtani biorącą udział w fonacji są krawędzie fałdów głosowych. Przestrzeń między więzadłami głosowymi nazywa się szparą głośni. Ustawienie więzadeł ma zasadnicze znaczenie w procesie oddychania i wytwarzania głosu. W trakcie normalnego oddychania więzadła są rozsunięte tak, aby powietrze mogło swobodnie przepływać. Przy tym samym ustawieniu więzadeł powstają bezdźwięczne elementy mowy. Podczas wytwarzania głosek dźwięcznych więzadła naprzemiennie zwierają się dzięki pracy mięśni krtani oraz rozwierają się pod naporem wydychanego powietrza i rozluźnienia mięśni. Powietrze, przechodząc przez przymkniętą szparę głośni, przepływa w sposób turbulentny zgodnie z efektem Bernoulliego, wywołując drganie więzadeł głosowych. Więzadła głosowe są odpowiedzialne za dźwięczność i bezdźwięczność głosek. Jeśli podczas fonacji więzadła są zwarte, powietrze wydostające się z płuc wprowadza je w drgania, a powstająca głoska jest dźwięczna. Jeśli więzadła są rozwarte, powietrze nie napotyka oporu, a powstająca głoska jest bezdźwięczna.