Podstawowe cechy i parametry głosu, które bierze się pod uwagę zarówno przy jego ocenie subiektywnej, jak i przy diagnozie specjalistycznej. Prawidłowy głos – eufoniczny – powinien być dźwięczny, czysty, pozbawiony komponenty szumowej, niemęczliwy, tworzony przy pomocy rezonatorów, z miękkim nastawieniem głosowym, bez napięcia wewnętrznego oraz bez zbędnego napięcia mięśni szyi i mięśni mimicznych. Jego wysokość powinna odpowiadać płci i wiekowi. Zdrowy głos powinien posiadać odpowiednią elastyczność (giętkość) wyrażającą się w płynnych zmianach wysokości i głośności w czasie wypowiadania komunikatu. Średnie położenie głosu znajduje się najczęściej w 1/3 dolnej zakresu i wynosi 128 Hz dla mężczyzn (co odpowiada wysokości muzycznej dźwięku c) oraz 256 Hz dla kobiet (czyli wysokość dźwięku c1). Wysokość wyznacza się przy pomocy częstotliwościomierza. Natężenie głosu powinno być adekwatne do określonej sytuacji komunikacji językowej, zazwyczaj cichsze w sytuacjach kameralnych i donośniejsze w oficjalnych (przy czym głos donośny powinien być tworzony swobodnie).
Literatura:
Foniatria kliniczna, red. A. Pruszewicz, Warszawa 1992.
A. Walencik-Topiłko: Głos jako narzędzie. Materiały do ćwiczeń emisji głosu dla osób pracujących głosem i nad głosem, Gdańsk 2009.
