FONOLOGIA EKSPRESJI

ang. expressive phonology

łac. expressio ‘wyrażanie czegoś’

Dział fonologii zajmujący się ekspresywną funkcją dźwięków mowy. Fonologia ekspresji była postulowana przez Nikołaja S. Trubieckiego (1890–1938) – jednego z założycieli praskiej szkoły strukturalistycznej – i Gyulę Lazicziusa (1896–1957).

Zob. także: FONOLOGIA IMPRESJI, FONOLOGICZNE CECHY EKSPRESYWNE

Literatura:

R. Laskowski: Fonologia ekspresji, [w:] Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, Wrocław–Warszawa–Kraków 1999, s. 164.