DYSYMILACJA

/ODPODOBNIENIE, ROZPODOBNIENIE/

łac.  dyssimilis ‘niepodobny’

Proces zachodzący w ciągu fonicznym polegający na wytworzeniu różnic lub powiększeniu różnic już istniejących między głoskami. Może dotyczyć głosek sąsiadujących ze sobą lub głosek odległych.

Głoski podlegające procesowi dysymilacji mogą być identyczne (lekko wym. jako letko; biszkokt - od łac. bis + coctus ‘dwukrotnie gotowany’ obecnie realizowany jako biszkopt; wł. tartufolio, pol. kartofel; Margarita – od gr. margarites – ‘perła’, pol. Małgorzata)  lub tylko podobne pod względem pewnej cechy (dawne żgliszcze realizowane obecnie jako zgliszcze).

Literatura:


 

R. Laskowski: Dysymilacja, [w:] Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, Wrocław–Warszawa–Kraków 1999, s. 133.

J. Miodek: Rzecz o języku. Szkice o współczesnej polszczyźnie, Wrocław 1983.

Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 2012.